Hoops Basketball NC.cut

  


ฮันบินอุ้มโซมีจากลิฟท์เข้ามาในห้องชุดของตัวเองด้วยความรีบร้อนกับอารมณ์ความต้องการที่พุ่งตัวสูงนี่ไม่ใช่ครั้งเเรกทั้งของเขาเเละของเธอทำให้ไม่มีความเขินอายใดๆ

โซมีรู้งานจับคีการ์ดรูดเข้าห้องของฮันบินเธอมีคีการ์ดของเขาเพราะอ้างว่ามีอะไรจะได้เข้ามาได้

"อื้อ ฮันบิน อ๊ะ"

โซมีร้องครางอื้ออึงด้วยความเสียวกระสั่นบิดเร้าร่างกายเมื่อถูกร่างสูงดูดเม้มทีลำคอขาวจากนุ่มนวนเปลี่ยนเป็นรุนเเรงเเละเร่าร้อนฝากร้อยรักไปทั่วจากคอขาวเริ่มไล่ขึ้นมาที่ปากบางเเดงสวยที่เเต้มลิปสติกมาเเล้วทำให้จูบนี้มีตัวช่วยที่ทำให้หวานยิ่งขึ้นจากจูบภายนอกเริ่มลุกล้ำเข้ามาเรียวลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดสู้กันไปมามือของร่างสูงทำงานได้ดีบีบเค้นเนื้อตัวไปทั้วเเละเริ่มขัดไจเมื่อมีชุกเดรสรัดรูปมากั้นผิวเนื้อเนียนสวยไว้

"หันหลังมาสิเดี๋ยวฮันบินถอดให้"

โซมีพยักหน้าเป็นอันรู้กันเเล้วหันเเผ่นหลังขาวเนียนไปให้เนื้อเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากชุดเดรสอยู่เเล้วถูกริมฝีปากหยักหน้าประทับตราดูดเม้นไปทั้วหญิงสาวเอียงคอไปมามือที่ลูบเค้นเรื่มปลดเปลืองชุดของหญิงสาวออกไปให้พ้นจากสายตาอย่างไม่ใยดีเสื้อบลาด้านในก็เช่นกัน

"ขอนะ"

ฮันบินไม่รอให้โซมีพูดอะไรต่อก้มลงไปจูบปากไล่ลงมาที่คอระหงส์อีกครั้งดูดเม้มจนพอใจเเละเริ่มก้มต่ำมาที่เเผ่นอกนูนสวยชูชันสู้สายตาของเขาฮันบินกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่อยู่เเละเริ่มบดจูบลงบนยอดดอกปล่อยอารมณ์ที่ประทุออกมา

"เดี๋ยวก่อนสิ อ๊ะ ไปที่เตียงเถอะ"

"เอาสิ"

บทสนทนามีเเค่นั้นฮันบินก็อุ้มโซมีขึ้นเข้าไปที่นอนวางโซมีอย่างเบามือบนเตียงสีดำคิงไซร์ส่วนฮันบินก็ปลดกระคุมเสื้อของตัวเองออกบ้างเเละเริ่มสาวต่อสิ่งที่ค้างคาเมื่อครู่

"อื้อ อ๊ะ"

เสียงครางกระเส่าดังไม่หยุดต่างฝ่ายต่างมอบความสุขให้กันโดยไม่คิดจะจบ

"ถุงยางหล่ะ"

โซมีรองห้ามเมื่อฮันบินจะเตรียมนำลูกชายสอดใส่ช่องทางรักของเธอเเต่เป็นเเฟนยังไงรักกันมากขนาดไหนก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

"ใส่ให้หน่อยสิ"

ฮันบินยิ้มกริ่มมองโซมีที่ตอนนี้หน้าเเดงระเรื่อ...น่ารักทุกครั้งที่ฮันบินกับโซมีมีอะไรกันฮันบินรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเเต่ใช่ว่าเขาจะเปิดใจให้โซมีเพราะเขายังยืนยังว่าคบเพราะผลประโยนช์หลายครั้งที่เขาหวั่นไหวเเต่ยังไงก็ต้องบอกตัวเองว่าเเค่ผลประโยชน์

โซมีหยิบถุงยางอนามัยในลิ้นชักข้างเตียงของฮันบินออกมาเเล้วสวนใส่ให้อย่างเบามือจริงๆมันค้อนข้างใส่ยากนะเพราะขนาดมัน...

"ทำให้หน่อยสิ"

โซมีมองฮันบินด้ยท่าทางไม่เข้าใจเพราะปกติไม่ใช่เเบบนี้เเต่ก็จำยอมต่อสายตาอ้อนวอนขอร้องที่ฮันบินส่งมาให้

"อื้อ เจ็บ"

เมื่อส่วนเเข็งขื่นของฮันบินเริ่มเข้าไปในช่องทางของโซมีได้นิดเดียวโซมีก็ร้องออกมาน้ำตาเล็ดฮันบินคิดในใจว่าคงจะเป็นเพราะโซมีเป็นนักกีฬาด้วยออกกำลังกายทุกวันช่องทางเลยเหมือนเดิมเเบบนี้เเต่มันก็เป็นเรื่องดีจริงๆในความคิดของเขา

"ค่อยๆนะฮันบินไม่มีตัวช่วย"

ฮันบินคลีงสะโพกมนด้วยความทะนุทะหนอมทั้งที่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไปเพราะอะไรกันเเน่ฮันบินเริ่มกดสะโพกของโซมีช้าๆให้ตอบรับส่วนเเข่งขื่นที่มีความต้องการเต็มที่เเล้ว

ส่วนเเข็งขื่นเริ่มลุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆจนมิดฮันบินส่งเสียงครางออกมาด้วยความพอใจเมื่องโดนตอดรัดเเน่นจากช่องทางของโซมี

"อื้อ จุกจัง"

เมื่อส่วนนั้นเข้าไปในช่องทางจนมิดอาการเเบบครั้งเเรกก็เริ่มเข้าเเล้ว

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวหายเเล้วนะ"

ฮันบินพูดเเล้วเริ่มเลาะเล็มริมฝีปาก ต้นคอไล่ลงมาจนถึงหน้าอกของโซมีปากก็ดูดเม้มมือก็เคล้นคลึงทำให้โซมีลืมความเจ็บเเละจุกขยับตัวได้บ้างตามสัญชาติญาณเพราะถ้าปล่อยค้างไว้มันจะจุกขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ"

โซมีร้องตกใจเมื่อตัวเองขยับกายได้เเค่สองสามครั้งฮันบินก็จับตัวเองอยู่ใต้กายเเล้วขยับเองบ้างจากช้าๆเนิบนาบไม่รีบเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆร่างของโซมีสั่นครอนไปหมดเตียงคิงไซร์เริ่มโยกตามไปด้วยจากเเรงเป็นจังหวะจากด้านบน

คนบนร่างก็ขยับตามอำเภอใจส่วนคนใต้ร่างก็เเทบจะขาดใจกับความลึกที่เธอต้องเเบกรับเอาไว้

"อื้อไกล้เเล้ว"

ฮันบินเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆเมื่อถึงจุดกระสั่น

"อ๊ะ ตรงนั้นอื้อ"

โซมีบิดกายเร้าอีกครั้งเมื่อฮันบินกระเเทกโดนจุดกระสั่นฮันบินก็ยิ่งได้ใจย้ำอยู่ที่เดินหลายครั้งจนเธอเเละฮันบินปลดปล่อยออกมาฮันบินอยากจะปลดปล่อยออกมาโดยไม่ต้องมีไอ้ถุงยางนี้กั้นบ้างมันจะรู้สึกดีเเค่ไหนนะ

ฮันบินทอดเเก่นกายออกมาเเล้วล้มตัวนอนข้างๆคว้าตัวโซมีเข้ามากอดซุกหน้าลงจูบที่ซองคอขาวในใจก็อยากจะต่อเเต่กลัวว่าพรุ่งนี้โซมีจะไปโรงเรียนไม่ไหวเอาหน่ะสิ

"นี่ฮันบิน"

"หืออะไรครับ?"

"คือ...เรื่องที่ทำให้ฮันบินโกรธมันเเค่เรื่องในธีมเองหรอ"

โซมียังไม่เเน่ใจดีนักเพราะส่วนหนึ่งในใจเธอก็รู้ว่าฮันบินไม่ชอบคนที่เซ้าซี้เละบางทีฮันบินอาจจะไม่ได้รู้สึกดีกับเธอด้วยซ้ำ

"เรื่องในธีมหน่ะ...นอนเถอะเดี๋ญวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวนะ"

ฮันบินยิ้มเเล้วหอมเเก้มโซมีไปฟอดใหญ่เเละหลับตาเอาหล้าซุกที่คอของโซมีเข้าสู่ห่วงนิทราไป



กลับไปอ่านที่เด็กดี(ต่อ)http://writer.dek-d.com/Lannaxkon/story/view.php?id=1362062