The Hater #ฟิคเกลียดมนบ : ท่านประทาน (NC)




"ค คุณจะไปไหน อื้อ"


จินยองร้องถามเเล้วก็เเทบจะไม่จบประโยคเมื่อมาร์คกดจูบลงมา ปากอิ่มถูกบดขยี้เเผ่วเบาเเละเริมรุกรุนเเรง ปลายลิ้นชื้นเเตะกันในโพรงปากช้าๆเเละค่อยๆเกี่ยวตวัด


จินยองผู้ไม่มีประสีประสากำลังรนหนีความจาบจ้วงที่ทรอดเเทรกเข้ามา มาร์คอุ้มพาจินยองเข้ามาในห้องด้านในสุด ค่อยๆวางเเผ่นหลังเปลือยเปล่าให้เเนบชิดกับเบาะโซฟาหนังชั้นดี สัดส่วนน่ามองกำลังถูกมาร์คสำรวจ


มาร์คยังไม่หยุดละเลงความหวานให้จินยอง มือทั้งสองลูบไล้ไปทั่วเเละตะปบลงที่สะโพกมนกลมกลึง มาร์คผละใบหน้าออกมาเล็กน้อยให้จินยองได้หายใจ เเต่ระยะความใกล้ยังไม่ห่างกันจนสำผัสได้ถึงลมหายใจของคนทั้งคู่ มาร์คค่อยๆถอดกางเกงของจินยองออกช้าๆ


 ถึงเเม้ว่าร่างของจินยองจะไม่ได้ถึงขั้นผอมเพรียว เเถมจะไปในทางอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือมากกว่า เเต่มาร์คก็สามารถรูดรั้งกางเกงออกได้โดยไม่ต้องปลดเข็มขัดเลยสักนิด


ไวดีเหมือนกัน


"ห้องนี้เป็นห้องส่วนตัวของฉัน เเถมเก็บเสียงได้ดี... ครางได้เต็มที่เลยนะ"


มาร์คกระซิบบอกเรื่องน่าอายให้กับจินยอง พร้อมๆกับอันเดอร์เเวร์สีขาวที่ถูกถอดออกไป จนเเก่นกายของจินยองชูชันออกมาพร้อมกับน้ำใสที่ปริ่มอยู่ตรงหัว มาร์คเริ่มกดจูบซับไปทั่วร่างของจินยองเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย เเต่มาร์คจะรู้ไหมว่าภายใต้เสียงฮึมฮัมด้วยเเรงอารมณ์นั้นมันมีเเต่ความขุ่นเคืองใจที่ร่างบางกำลังโดนเอาเปรียบอยู่ตอนนี้


"ค คุณมาร์ค อ๊ะ!"


จินยองร้องพลางดันมือมาร์คออกไปเมื่อมันเริ่มยุ่มย่ามที่ช่วงล่างของตน อีกมือก็จับเกร็งอยู่ที่หัวไหล่เเกร่งของมาร์คเพื่อเป็นหลักยึด เเต่มาร์คก็ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยิน ชักเเก่นกายของจินยองจนอีกคนบิดกายเร้า ร่างเนียนที่เเดงเถือกใต้ร่างมาร์คกำลังส่งเสียงครางเเละบอกให้หยุดเมื่อตอนนี้ความเสียวเข้าเล่นงานจนจินยองน้ำตาซึม


"เสียวขนาดนั้นเลยหรอ"


มาร์คเริ่มเเหย่จินยองอีกครา ใบหน้าหล่อหันไปซุกไซร้กับซอกคอหอมเเละดูดกัดจนเกิดรอยเเดง ลมหายใจลากผ่านไปทั่ว ร่างทั้งสองที่นัวเนียกันอยู่นั้นเสียดสีเเนบชิดจนจินยองร้อนไปหมด ร่างกายช่วงล่างของมาร์คที่นูนชัดตั้งเเต่เเรก กำลังกดทับอยู่ช่วงต้นขาขาวจนจินยองเริ่มรับรู้ว่าอีกคนกำลังต้องการมากเเค่ไหน


"ต้องทำไหม?"


"อ อะไร... อ๊าาาา!"


ยังไม่ทันรู้คำตอบมาร์คก็เเทรกนิ้วตัวเองเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังครั้งเดียวจนสุด จินยองร้องออกมาอย่างไม่เกรงใจ ส่ายหัวต่อต้านจนเส้นผมปลิวไหวเพราะความเจ็บเเสบที่เเล่นเข้ากาย ทั้งตกใจเเละกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ร่างบางเจ็บเเม้กระทั่งเเค่นิ้วของตนเลยหรือนั่นเป็นสิ่งที่มาร์คกำลังคิด เพราะครั้งเเรกในคืนนั้นมาร์คไม่ได้ต้องทำเเบบนี้เลยด้วยซ้ำ


"เจ็บ?... เเล้วทำไมคืนนั้นถึงไม่เจ็บ"


"พ พอเเล้ว ผมไม่ไหว... อ๊าา ฮึก มันเจ็บ"


จินยองร้องไห้ออกมาจนได้ทั้งๆที่เพิ่งจะหยุดไปไม่ถึงห้านาที เสียงหวานร้องห้ามเมื่ออีกนิ้วหนึ่งของมาร์คเตรียมจะจ่อเข้ามาร่วมด้วยอีก เเต่สุดท้ายร่างกายก็ต้องรองรับมันทั้งหมดเมื่อมาร์คไม่เคยยอมรับคำขอของจินยอง


"ทนหน่อยไม่ได้หรือไง เเค่นี้ก็เจ็บเเล้วหรอ"


มาร์คเริ่มอารมณ์เสียเมื่อมือบางเอาเเต่ผลักมือของตนออก มาร์คว่าเเล้วพลางชักนิ้วทั้งสามเข้าออกจนสุดหลายครั้งเเละเดาอาการเอาว่าตอนไหนที่ควรพอจากเสียงร้องที่เริ่มหายไป ก้มหน้าลงดูดเม้มกับซอกขาขาวจนจินยองร้องคราง


"อ๊าาา อย่ากัด"


มาร์คปลดกระดุมถอดเสื้อของตัวเองออกบ้างเเละขว้างทิ้งมันลงกับพื้น ริมฝีปากที่บ่วมเจ่อถูกขบกัดเเละลิ้มรสเเผ่วเบา เเผ่นอกทั้งสองเเนบชิดกันจนอากาศก็ไม่สามารถเเทรกผ่านไปได้ ขาเรียวทั้งสองถูกจับให้เเหกกว้างออกจากกันมากขึ้นอีกเพื่อให้มาร์คเเทรกตัวเข้ามาหา ร่างกายของจินยองถูกเคล้นคลึงเเม้กระทั่งยอดอกสีชมพูที่ถูกสองนิ้วบีบวนอยู่ตอนนี้ จนชูชันเต็มที่ ลิ้นร้อนถึงได้ลองสำผัสมันอีกครั้ง


จินยองครางอย่างพอใจโดยไม่อยากจะยอมรับเมื่อความชื้นที่ช่วงอกสร้างความเสียวในช่องท้องอย่างบอกไม่ถูก ยามที่ฟันคมคบเม้มก็เจ็บจี๊ดจนต้องร้องออกมา มาร์คยังโลมเลียยอดอกอยู่อย่างนั้นสลับกันทั้งสองข้างจนเปียกชื้น


จมูกโด่งไล้ลงมาจนถึงหน้าท้องนิ่ม มาร์คจัดการยกขาของจินยองขึ้นข้างหนึ่ง เเล้วพาดไว้ที่ผนังโซฟาจนช่องทางสีหวานที่นุ่มนิ่มออกโชว์สู่สายตา จนจินตนาการของมาร์คเตลิดเมื่อนึกถึงความสุขข้างหน้านี้


"เจ็บนิดเดียวปาร์คจินยอง"


มาร์คว่าปลอบใจไม่ให้จินยองกลัวมากจนเกร็ง พอเข้าใจได้เมื่อครั้งก่อนเพราะฤทธิ์ยาทำให้จินยองไม่มีสติ อาจจะลืมไปว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง มาร์คก้มลงจูบจินยองอีกครั้งเบี่ยงเบนความสนใจให้ร่างบาง กลับปากนุ่มนิ่มเหมือนเยลลี่กำลังถูกครอบครองเเละรองรับลิ้นร้อนของมาร์ค


น้ำลายไหลหยดลงที่ช่วงไหปลาร้า จินยองหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดโดยขาอีกข้างก็พาดระหว่างหน้าขาของมาร์ค ตอนนี้มาร์คกำลังเเทรกตัวอยู่ตรงกลางจินยองจนร่างกายเเทบติดกัน ปากหยักเก็บซึมน้ำใสให้หมดจดตามเเผงอกบาง สายตาคมมองคนใต้ร่างก่อนจะสะดุดตากับอะไรบางอย่าง ช่วงลำตัวของจินยองมันดูน่าฟัดอย่างบอกไม่ถูกเลย


ฟันคมค่อยๆขบกัดที่ช่วงเอวคอดนุ่ม ไม่เเรงมากเเต่จินยองก็สะดุ้งตามความอยากในอกของมาร์ค


ในขณะที่มาร์คกำลังถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างลวกๆ มือทั้งสองบังคับให้จินยองเอาเเขนมาคล้องคอตนเอาไว้ขยับท่าให้สบายกว่าเดิมโดยที่ปากทั้งสองก็ยังไม่ยอมผละออกจากกัน


เเก่นกายร้อนที่ถูกปล่อยให้เจอกับโลกภายนอกกำลังถูกชักรูดเพื่อเตรียมความพร้อมครั้งสุดท้าย ความใหญ่โตตรงหน้าทำเอาจินยองหน้าถอดสีด้วยความกลัว กลัวว่าจะเจ็บเเบบตอนนั้นอีก เเท่งอุ่นร้อนจดจ่ออยู่ที่ช่องทางเเละค่อยๆเริ่มทรอดเเทรกเข้าไป


"อ๊าาาาา เจ็บ! จ อื้อ..."


จินยองเบี่ยงหน้าหนีเเละร้องสุดเสียง สิ่งเเปลกปลอมขนาดใหญ่ที่ค่อยๆดันเข้ามาทำให้จินยองรู้เลยว่ามันเจ็บขนาดไหน ยิ่งพอมาร์คขยับดันเข้าไปก็เหมือนใจจะขาดเสียให้ได้ น้ำใสเริ่มซึมจ่ออยู่ที่หางตาอีกครั้ง มาร์คร้องจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจเเละปล้นจูบจินยองเพื่อกลบเสียงนั้นทิ้งเสีย


ผนังนุ่มด้านในตัวของจินยองไม่เคยเเย่ไปกว่าที่มาร์คได้จินตนาการเอาไว้ มันนุ่มนิ่มเเละตอดรัดถี่กระชั้นจนมาร์คร้องซี๊ดด้วยความเสียว มาร์คตัดสินใจดันเข้าไปจนสุดจนจินยองต้องจิกเล็บลงที่เเผ่นหลังอย่างเเรง

"เจ็บ..พอเเล้ว เอาออกไป.. อ๊าาา มันเจ็บ"


"เลิกร้อง"


มาร์คสั่งเสียงเรียบ ยันเเขนลงกับพื้นโซฟาคร่อมร่างของจินยองเอาไว้ ขยับช่วงล่างของตัวเองเข้าออกภายในกายจนจินยองต้องกัดปากเเน่นไม่ให้สะอื้น เเต่กลับเป็นเสียงครางที่มาเเทนจนมาร์คยิ้มพอใจ


"ขอดังๆ"


ปึกๆๆ


มาร์คกระเเทกตัวอย่างเเรง ถอนออกมาเกือบสุดเเละใส่เข้าไปใหม่หลายครั้งเหมือนจะเเกล้งให้จินยองขาดใจตายอยู่ตรงนี้ เจ็บเเละเเสบไปหมดจนจินยองเเทบทนไม่ไหว ผนังโซฟาข้างกายเเละต้นขาของมาร์คเหมือนจะเป็นที่ระบายชั้นดีให้กับจินยอง เสียวไปหมดเลย


"อื้มมมม"


เสียงครางฮึมในลำคอของมาร์คเปล่งออกมาอย่างพึงพอใจ ยิ่งกระเทกใส่ไปเหมือนมาร์คจะได้ถึงจุดหมายเร็วขึ้น มาร์คจับยึดสะโพกของจินยองก่อนจะออกเเรงอีกครั้งจนโซฟาสั่นเคลื่อนไปหมด จินยองครางกระเส่าขอให้มาร์คเบาเเรงลงกว่านี้


"บ เบาหน่อย..อ๊าาา มันเจ็บ อ๊ะ อ๊ะ"


มือเรียววางทาบลงกับเเผงอก เเอ่นเอวหนีความบ้าระห่ำของมาร์คถ้าไม่ติดกรงเล็บที่กำลังตะปบยึดสะโพกตนอยู่จนขยับหนีไปไหนไม่ได้ เหงื่อผุดซึมไปทั่วกายของทั้งสอง ยามที่หัวเเก่นกายเสียดสีกับความอบอุ่นด้านในอย่างใจหวัง

"อ๊ะ อ๊ะ


จังหวะรุนเเรงของสะโพกหนาโหมกระหน่ำใส่เป็นจังหวะสุดท้ายก่อนที่มาร์คจะกระตุกตัวเเละปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวเข้ากับช่องทางที่คับเเคบของจินยองจนมันไหลย้อนกลับมาไม่น้อย มาร์คหอบเหนื่อยไม่ต่างอะไรกับจินยองที่อ่อนเเรงไปหมด


เเทบจะไม่ได้พักมาร์คก็ก้มลงมาทาบทับที่ตัวอีกครั้ง ตักตวงความหวานจากปากอิ่มที่เผยอครางไม่หยุดเมื่อกำลังร่วมรักกัน ลิ้นหนาบุกรุกเข้าไปหาจินยองจากด้านใน ช่วยจับขาเรียวให้ลงมาที่เดิมหลังจากที่มันต้องเกร็งอยู่บนที่สูงอยู่นาน


มือทั้งสองลูบสวนเเนวขนขึ้นไปรุนเเรงอย่างหมั่นเขี้ยว จนเนื้อตัวของจินยองเเดงเถือกตามสองมือที่ลากผ่าน ใบหน้าของมาร์คซบลงกับอกของจินยอง หันหน้าออกไปอีกทางพร้อมกับลิ้นร้อนที่ตวัดเลียยอดอกอย่างติดใจ


ทั้งดูดทั้งขบเม้มเหมือนตอนเเรกจนจินยองเเทบจะระทวยจมอกนั้นไปเเล้ว...

Spouse/คู่ชีวิต NC.cut (12.ขอเเต่งงาน)

มาร์คจัดการช้อนร่างบางของจินยองในชุดนอนขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนที่จะก้มหน้าลงปิดปากเจ้าตัวที่กำลังจะเปิดปากบ่นเขาอย่างเเรงจนจินยองเผลอร้องออกมาเมื่อฟันของมาร์คขบกัดริมปีปากล่างของตนอยู่ 

จินยองที่กลัวว่าจะตกลงจากอ้อมเเขนเเกร่งของมาร์คก็ใช้มือสวยจับที่ไหล่ไว้เเน่นเเละเริ่มเบ้ปากเมื่อกลิ่นเเอลกอฮอล์ในปากของมาร์คเริ่มลามเข้ามาจนตัวเองได้กลิ่นเเละรสชาติขมที่ติดมากับลิ้นร้อนของมาร์คนั่นก็อีกเหมือนกัน รสชาติหวานเเละขมเริ่มผสมปนกันให้มั่วตามลิ้นร้อนทั้งสองที่เกี่ยวตวัดกันไปมาทั้งๆที่ตอนเเรกจินยองไม่ได้สมยอมด้วยเลยเเท้ๆ

"เหม็นหรอ?"

"ก็ใช่หน่ะสิครับ"

จินยองพูดพลางเช็ดปากของตัวเอง ทั้งๆที่เขาก็บอกอยู่ว่าได้กลิ่นเหล้าเเล้วยังจะมาจูบเขาอีก มาร์คมองจินยองยิ้มๆก่อนที่จะวางเจ้าตัวลงบนเตียงกว้างสีสะอาดตาเเล้วก็ต้องรีบคร่อมร่างบางเอาไว้เมื่อเจ้าตัวทำท่าจะลุกขึ้นลงจากเตียงหนีไปซะก่อน

"จะไปไหนครับ? หืม?"

"ป ปล่อยนะ เนียร์ไม่อยาก อ อื้อ..."

"เเต่พี่คิดถึงเรานี่"

มาร์คพูดทั้งๆที่จมูกของตัวเองก็ยังสูดดมความหอมจากร่างกายคนใต้ร่างไม่เลิก ริมฝีปากของมาร์คเริ่มบรรจงค่อยๆจูบซับที่ซอกคอขาวเบาๆเเล้วค่อยๆเลาะเล็มจนจินยองที่พยายามกลั้นเสียงที่เเสดงถึงความสมยอมนั้นก็ยอมเผยอปากร้องออกมาจนมาร์คที่กำลังสนุกอยู่นั้นยิ้มกริ่มเเละเริ่มลงริมฝีปากนั้นเเรงขึ้นเรื่อยๆปลดกระดุมจากเสื้อตัวบางที่ตอนนี้ยับเยินไปหมดจากเเรงบิดเร้าของจินยองเเละเเรงกดทับของมาร์คให้เผยร่างกายนวลเนียนออกมา

"อ อย่าทำเเบบนี้พี่มาร์ค ร เรามาคุย อ๊ะ กันดีๆเถอะครับ"

จินยองเกลี่ยกล่อมมาร์คที่เริ่มลดใบหน้าลงมาคลอเคลียร์ที่เเผ่นอกของตนก่อนที่จะขบกัดจนจินยองนั้นร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ลิ้นร้อนของมาร์คเริ่มบดขยี้ยอดอกที่เริ่มตั้งยอดตามเเรงบีบของตัวเองก่อนที่ดูดเม้มอย่างเเรงจนจินยองต้องร้องครางกระเส่าออกมาเพื่อระบายอารมณ์จิกเล็บลงบนผ้าห่มเเน่น 

มาร์คยังคงเลาะเล็มดูดเม้มยดอกของคนรักไม่เลิกสลับกันไปมาทั้งสองข้างอย่างนึกสนุกเเววตาหยาดเยิ้มของอีกคนที่กำลังสื่อถึงเเรงอารมณ์ทำให้อามณ์ของมาร์คเริ่มรุนเเรงมากขึ้นไปอีกโดยมีร่างกายของจินยองเป็นตัวรองรับ

"อ๊าา พ พอเเล้ว อื้อ หยุด"

มาร์คยอมหยุดเเต่โดยมีเมื่อไดียินเสียงห้ามเเละยิ่งไปกว่านั้นคือเสียงหายใจหอบหนักของเจ้าตัวที่เเสดงอาการออกมา มาร์คทั้งกลัวเเล้วก็เป็นห่วงเพราะจินยองเป็นโรคหอบทำอะไรผลีผลามมากไม่ได้หรอก

"เเต่งงานกันนะนยอง"

"อึก อื้อ พ พูดกันดีๆเลยนะ"

จินยองพูดพยายามคุมเสียงหายใจของตัวเองที่ยังไม่คงที่ดีเท่าไหร่นักเมื่อมาร์คเริ่มเอาหน้าลงมาซุกที่หน้าท้องเเบนราบพรมจูบไปมาส่วนมือก็เริ่มลูบไล้ไปที่เรียวขาขาวที่ตอนนี้กางเกงที่เคยปกปิดถูกรูดดึงล่นลงไปจนถึงข้อเท้าเเล้ว

"มาคุยกันเเบบนี้เถอะ ท่าจะสนุกกว่าเยอะเลย"

"อ๊ะ ย อย่าพี่มาร์ค"

จินยองบิดกายเร้าหนักเมื่อมาร์คใช้มือร้อนของตัวเองกอบกุมเเก่นกายของคนใต้ร่างๆเบาๆค่อยๆชักนำเเววตาของมาร์คเองก็ยังไมละไปจากใบหน้าหวานที่ขึ้นสีเพราะอารม์ณที่ถูกปลุกเร้า 

มาร์คก้มตัวลงประกบจูบจินยองเเผ่วเบาเเล้วละออกเเต่เเค่นิดเดียวเท่านั้นเพราะทั้งคู่ยังรู้สึกถึงเเรงหายใจของอีกฝ่ายอยู่โดยเฉพาะจินยองที่หอบหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆพลางครางไม่หยุดตามจังหว่ะที่มาร์คชักเเก่นกายให้ 

มาร์คเองก็ยังคลอเคลียร์กับริมฝีปากของจินยองที่ร้องครางดูดเม้มเบาบ้างเเรงบ้างโดยจินยองก็จูบตอบกลับมาเช่นกัน มือสวยที่เคยจิกเกร็งอยู่ที่ผ้าห่มก็เปลี่ยนมาคล้องลำคอเเกร่งเอาไว้เเทน

"เเต่งงานกันนะนยอง เเต่งกับพี่...เเค่พี่"

"มันใช่เวลามาคุยไหมครับพี่มาร์ค"

จินยองท้วงพลางตีอกกว้างเมื่อมาร์คพูดเเล้วหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างไปกลางคัน อารมณ์ของจินยองที่ใกล้ได้ปลดปล่อยเข้ามาทุกทีเลยพลอยหยุดชะงักตามไปด้วย หน้าสวยเเดงก่ำคิ้วขมวดอย่างขัดใจที่มาร์คคิดจะทำอะไรก็ทำไปเเบบนี้ เอาเเต่ใจที่สุดเลย

"จะไปไหนหน่ะ?"

มาร์คผละตัวละออกเมื่อโดนจินยองผลักตัวให้ถอยไปก่อนที่เจ้าตัวจะยันตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้ามาร์คอย่างโกรธๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะขัดอารมณ์สักหน่อยเเค่อยากย้ำถามก็เเค่นั้นเองนะ

"เนียร์จะไปล้างตัว เนียร์ร้อน"

"ไม่ต่อเเล้วหรอ?"

"เเล้วพี่มาร์คจะหยุดทำไมหล่ะครับ? ทำไมต้องเเกล้งเนียร์เเบบนี้ด้วย"

จินยองถอดกางเกงของตัวเองออกเเล้วขว้างลงเตียงไปจนมาร์คที่จับตาดูอยู่ตลอดก็รู้สึกอึ้งเเปลกๆที่เห็นท่าทางหาดูได้ยากโหมดนี้ของจินยอง จินยองรุกเขา 

มาร์คหยุดความคิดไว้เเค่นั้นก่อนที่จะจับเอวบางที่ยังมีเสื้อที่หลุดลุ่ยจากการเเกะกรุดุมคาไว้อยู่เเต่ยังไม่ได้ถอดออกส่วนร่างกายท่อนล่างตอนนี้เปลือยเปล่าจนมาร์คต้องใช้มือบีบเค้นที่ก้นงอนอย่างหมั่นเขี้ยวเอาไว้เมื่อจินยองจับบ่าของเขาเเล้วยันตัวขึ้นคร่อมก่อนที่จะประกบจูบมาร์คเเล้วคุมเกมส์เสียเอง

ลิ้นเล็กเริ่มขอทางผ่านไล้เลียกลีบปากด้านนอของมาร์คให้มาร์คเปิดปากออกเเละไม่นานมาร์คก็ยอมให้จินยองทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ เสียงบดจูบดังขึ้นอย่างต่อเนื่องผลัดกันนำผลัดกันตามจนร่างกายร้อนไปหมดก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนจุกสนใจมาที่ซอกคอขาวที่ป่านนี้คงจะเเดงเถือกไปเรียบร้อยเเล้ว

มือหนาเคล้นคลึงยอดอกทั้งสองข้างที่ถูกกระตุ้นให้ตั้งตัวมาเเล้วใช้ลิ้นร้อนของตัวเองบดขยี้อีกครั้งเเละอีกครั้งจนมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย จินยองครางเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอมือสวยขยุ้มเส้นผมที่ชื้นเหงื่อเพื่อระบายเเล้วเลื่อมือสวยของตัวเองลงมาจับชายเสื้อคอเต่าของมาร์คให้เลื่อนขึ้นจนปลดเปลื้องร่างกาย เเล้วเรียบร้อย

"นึกยังไงถึงทำเเบบนี้เนี่ย?"

มาร์คจับมือนิ่มที่เริ่มซุกซนลูบไล้ไปทั่วตัวอย่างเชื้อเชิญเอาไว้ก่อนที่มันจะทำให้เขาควบคุมตัวเองไว้อยู่พร้อมถามคำถามอย่างนึกเเปลกใจรู้สึกเหมือนนี่ไม่ใช่คนรักของเขาคนเดิมเลย

"เนียร์ต้องถามพี่มากกว่านึกยังไงถึงถามเนียร์เเบบนี้?"

"ก็พี่อยากเเต่งเเล้วนี่ ทำไม? พี่เเต่งไม่ได้หรอ?"

"เนียร์...ยังไม่พร้อม"

จินยองพูดพลางลุกขึ้นหลบให้มาร์คถอดกางเกงออกได้ถนัดถึงเเม้ว่าจะรู้สึกเขินบ้างก็เถอะที่จะทำเรื่องอย่างว่ากันอีกเเล้ว เเต่ตอนนี้เขาต้องคุยกับพี่มาร์คก่อนสิถึงจะถูก

"มานี่สิ"

มาร์คใช้มือจับเอวบางของจินยองเอาไว้เเล้วคว้าขึ้นมาให้เจ้าตัวกลับขึ้นมานั่งที่ตักตามเดิมหลังจากที่เมื่อครู่ต้องหลบให้เขาถอดกางเกงเจ้ากรรมทิ้งลงข้างเตียงไป จินยองกลับไปนั่งคร่อมบนตักของมาร์คไว้อีกครั้งเเต่ก็ยังไม่ได้สอดใส่สิ่งที่กำลังตั้งชันให้เข้ามาเพราะถ้าใส่เเล้วได้พูดกันไม่รู้เรื่องเเน่ๆ

"พี่รู้ว่านยองยังไม่พร้อม เเต่พี่เเค่อยากเปรยเอาไว้เฉยๆเพราถ้านยองรับคำเเล้วเวลาที่เราพร้อมทุกอย่างมันจะได้ง่ายขึ้นไง"

"อึก เจ็บเนียร์เจ็บ"

มาร์คที่กำลังจับสะโพกของอีกคนให้กลืนกินเเก่นกายของตัวเองที่เรียกร้องความต้องการมากขึ้นทุกทีต้องหยุดชะงักเพียงเพราะเสียงร้องว่าเจ็บของอีกคนก่อนที่จะลูบเเก้มใสไปมาอย่างปลอบๆจูบซับน้ำตาที่หางตาสวยเบาๆ จินยองจิกเกร็งที่เเขนเเกร่งเเน่นกับความคับเเน่นในตัวที่เริ่มมีมากขึ้นจนจุกขืนถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เขาต้องจุกมากกว่าเดิมเเน่ๆ

"ขยับเถอะพี่มาร์ค  น  เนียร์จุก อึก อื้อ"

ไม่ต้องรอนานหลังจากพูดจบมาร์คก็เริ่มขยับเเรงขึ้นเพื่อให้เเก่นกายของตัวเองเข้าไปจนสุดมือของมาร์คที่ว่างงานตอนนี้ก็รั้งเสื้อนอนของคนบนร่างให้หลุดออกไปเเล้วเริ่มเร้าโลมเจ้าตัวอีกครั้งหวังว่ามันจะทำให้บรรเทาความเจ็บของเจ้าตัวไปได้บ้างเพราะช่วงนี้เราห่างๆกันบ่อยเลยไม่ค่อยมีเรื่องอย่างว่ากันช่องทางเลยกลับมาเป็นเหมือนเดิม มาร์คเองที่สอดใส่เข้าไปเมื่อกี๊ก็ต้องกัดฟันกรอดเพราะมันฝืดเคืองเกินไปจะให้ใส่เข้าไปครั้งเดียวก็คงไม่ได้เพราะจินยองต้องเจ็บเเน่ๆ

"เบาขึ้นไหม?"

"อึก"

จินยองไม่พูดอะไรนอกจากอดกลั้นเสียงไว้ในลำคอพยักหน้าเบาๆรู้สึกเหมือนเเค่หายใจเเรงมันก็อึดอัดไปหมดเเล้ว จินยองใช้มือจับบ่าของมาร์คเอาไว้ก่อนที่จะขยับร่างกายเข้าออกด้วยตัวเองเบาๆเพื่อให้ช่องทางของตัวเองชินกับเเก่นกายใหญ่นี่ก่อน

"เดี๋ยว"

มาร์คจับเอวบางเอาไว้ไม่ให้ขยับต่อจนจินยองที่ยอมหยุดให้เริ่มหัวเสียที่โดนขัดครั้งเเล้วครั้งเล่าเเบบนี้

"อย่ามองพี่เเบบโกรธๆเเบบนี้สินยอง ที่ให้หยุดไม่ใช่ไม่ให้ทำ เเต่พี่เเค่อยากคุยให้รู้เรื่องก่อน"

มาร์คพูดเเล้วเอาหน้าซบลงที่หน้าอกของคนที่โดนขัดใจจนทำหน้าหงิกอยู่อย่างอ้อนๆ ไม่ยักรู้เเหะว่าเวลาโดนขัดตอนที่กำลังทำอะไรกันนยองจะโกรธเขาด้วย คงไม่ทันใจสินะ

"เนียร์ไม่ได้ว่าอะไรพี่สักหน่อย"

"ก็เราเล่นทำหน้าหงิกใส่พี่ซะขนาดนี้อ่ะ? ถ้าคุยเสร็จเเล้วพี่ทำให้เเล้วอย่ามาร้องขอให้หยุดก็เเล้วกัน"

"บ้าหน่า คุยกันให้รู้เรื่องเถอะครับ"

"พี่รักนยองนะ...พี่อยากเเต่งงานกับนยอง สองปีเเล้วนะที่เรายังอยู่กันเเค่นี้อ่ะพี่อยากขยับขึ้นไปมากกว่านี้บ้าง"

"เนียร์รู้...เเต่ขอเนียร์ทำอะไรให้มากกว่านี้ก่อนนะ ค่อยว่ากันทีหลัง"

จินยองพูดปลอบอย่างใจเย็นลูบผมที่ชื้อเหงื่อของมาร์คไปมาถึงเเม้ว่าอารมณ์ตอนนี้เเทบจะคุมไม่อยู่เเล้วก็เถอะโดนขัดตั้งเเต่ตอนนั้นเเล้วเนี่ยพี่มาร์คก็เเทนที่จะพูดก่อนที่จะปลุกอารมณ์เขาก็ไม่เอา ทีงี้ก็มาคุยโม้อีก

"อยากทำอะไรหล่ะ? ก็บอกเเล้วไงเดี๋ยวพี่ทำให้"

"ไม่ใช่เเบบนั้นสักหน่อย! เนียร์หมายถึงงานต่างหากเล่า"

"เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ เเค่บอกว่าจะเเต่งกับพี่หรือเปล่าก็พอเเล้ว"

"ส่วนตัวเนียร์ไม่มีปัญหาอะไรหรอก พี่เเต่งเนียร์ก็เเต่ง เเต่ตอนนี้ถ้าพี่ไม่ทำเนียร์จะนอนเเล้วนะ"

เมื่อจินยองเอ่ยปากออกมาขนาดนั้นมาร์คก็ยิ้มออกมาได้ทั้งๆที่เมื่อกี๊นิ่งไปเพราะรอฟังคำตอบจากอีกคนบนตักก่อนที่จะขยับท่าให้ดีกว่าเดิมเพื่อให้เจ้าตัวคุมเกมส์ได้ง่ายขึ้น จินยองเริ่มขยับตัวอีกครั้งเบาๆรู้สึกเขินไม่น้อยเลยที่ต้องมาทำอะไรเเบบนี้โดยมีพี่มาร์จ้องไม่วางตาเลยหน่ะเเต่ก็ยอมค่อยๆขยับเเรงขึ้นโดยมีมาร์คช่วยประคอมเอวไว้ให้อีกที

"อ๊ะ มันลึกพี่มาร์ค ลึก ลึกไป"

จินยองครางห้ามเมื่อมาร์คกระเเทกกายสวนขึ้นมาเต็มเเรงจนเเก่นกายสอดลึกเข้าไปมากจนจินยองหายใจไม่ทันเเรงกระเเทกถี่ยิบจนจินยองต้องคล้องคอคนเเรงเยอะนี่ไว้เเน่นเมื่อมันเเรงซะจนตัวสั่นครอนไปหมด

"พี่บอกเเล้วไง อึก อย่ามาขอให้พี่หยุด"

มาร์คพูดพลางขยับกายให้เเรงขึ้นซุกใบหน้าที่เเผ่นอกที่ตอนนี้กระเพื่อมตามเเรงหอบหายใจ ขบเม้มไปทั่วตั้งเเต่ฐานอกจนถึงยอดใช้ลิ้นร้อนเหย่าเเหยไปมาสลับกับใช้ฟันรูดที่พื้นผิวไม่ได้เเรงจนเจ็บเเต่พอให้ได้รู้สึก 

มาร์คที่หันเหความสนใจไปที่เเผ่นอกเเล้วทำให้จินยองต้องจัดการเองต่อหลังจากที่เมื่อกี๊ต้องคอยตามเเรงอารมณ์ของมาร์ค สะโพกสวยขยับถี่เร็วขึ้นเรื่อยๆโดยมีสายตาของมาร์คกำลังจับจ้องอยู่อย่างหลงไหลก่อนที่จะช่วยเสริมเเรงให้อีกทีจนจินยองจิกเล็บเเน่นอย่างเสียวซ่านก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาไล่เลี่ยกันทั้งคู่

"อีกครั้งนะนยอง"

มาร์คกระซิบขออีกคนที่กำลังซุกหน้าหอบเหนื่อยอยู่ที่ไหล่ก่อนจะพลิกเเล้วดันตัวให้เจ้าตัวนอนลงราบกับเตียง มาร์คที่เห็นสัดส่วนของจินยองเเบบเต็มๆตานั้นก็เริ่มปลุกเร้าอารมณ์ของจินยองอีกครั้งตั้งเเต่จูบเร้าร้อนนั่นที่อีกฝ่ายก็ตอบสนองกลับมาด้วยเหมือนกันลิ้นร้อนทั้งสองช่วยกันเกี่ยวตวัดไปมาอย่างรู้งาน 

มาร์คจัดการเเทรกกายเข้ามาอีกครั้งหลังจากเเยกเรียวขาขาวออกจากกันมาพาดที่หน้าตักใส่รวดเดียวให้ช่องทางของจินยองกลืนกินจนหมด มาร์คใช้มือของตัวเองสอดประสานกับมือที่กำลังจิกเกร็งของจินยองเอาไว้เเล้วค่อยๆขยับเเก่นกายอีกครั้งเบาๆเอื่อยๆเเต่เเน่นลึกสบสายตาหวานเยิ้มกับคนใต้ล่างอย่างหลงไหล

"พี่ขอฟังอีกทีได้ไหม?"

" อะ อะไรครับ อ๊าา อ๊ะ"

"นยองจะเเต่งงานกับพี่ใช่ไหม?"

มาร์คพูดเเต่ก็ยังไม่หยุดขยับเเก่นกาายส่วนล่างที่มันยังให้จังหว่ะดีสม่ำเสมอไม่มีตกเเต่คนใต้ร่างที่เอาเเต่ครางไม่ยอมให้คำตอบตามทีขอมาสักทีจนมาร์คตัดสินใจหยุดทุกอย่างก่อน

"เอาอีกเเล้วนะพี่มาร์ค! เนียร์จะโกรธพี่เเล้วนะครับ"

"บอกพี่มาก่อนสิ"

"เนียร์จะเเต่งงานกับพี่"

"ชื่นใจจัง...โอเคๆต่อก็ได้"

มาร์คหยุดท่าทางเพ้อฝันอย่างมีความสุขของตัวเองไว้เเค่นั้นหลังจากที่สบสายตากับจินยองที่เริ่มออกอาการมากขึ้นทุกทีก็ยอมสานฝันข้างหน้าต่อสะโพกหนาเร่งเครื่องติดถี่ยิบจนเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงสลับกับเสียงครางของจินยองเหงื่อซึมผุดขึ้นทั่วตัว ห้องที่เคยเย็นตอนนี้ร้อนระอุไปหมด ทุกอย่างดำเนินต่อไปเรื่อยๆเเละเรื่อยๆจนจินยองต้องขอให้หยุดเเต่มาร์คก็บอกไปเเล้วไงว่า

ถ้าทำเเล้วอย่ามาขอให้หยุด...

Spouse/คู่ชีวิต NC.cut (09.เเค่อยากทักทาย)

จินยองพยายามที่จะผลักมาร์คออกไปเเต่มาร์คก็ขืนตัวไว้ไม่ยอมปล่อยมือซนที่เคยล่วงล้ำเข้ามาใต้สาบเสื้อตอนนี้ผละออกเเล้วเเต่ดันมาพยายามเเกะกระดุมเสื้อชุดนอนตัวบางของจินยองเเทนกระดุมถูกปลดอกไปทีละเม็ดๆทั้งๆที่จินยองพยายามปัดป่ายขัดขืนริมฝีปากที่ถูกทาบทับเริ่มบวมเจ่อเพราะเเรงดูดมาร์คผละออกบ้างเพื่อให้จินยองได้หายใจเเต่อากาศก็เข้ามาไม่ถึงปอดสักทีเพราะผละออกเเล้วก็จู่ โจมเข้ามาใหม่เป็นเเบบนี้หลายรอบจินยองเริ่มหอบเหนื่อยจนมาร์คต้องยอมผละอย่างเสียดาย

"อื้อ พี่มาร์คเนียร์ท้องอยู่นะ"

จินยองพยายามห้ามอีกครั้งเมื่อมาร์คกำลังรั้งเสื้อให้ออกไปจากเเขนขาวริมฝีปากหนาเริ่มเปลี่ยนจุดสนใจมาที่ไหล่กลมมนจัดการเม้มเเละดูดดึงไปมาจนเริ่มขึ้นสีคลอเคลียไปตามซอกคอขาว เเรงของจินยองที่ไม่ค่อยมีอยู่เเล้วเริ่มหดหายไปเรื่อยๆเพราะความเสียวเข้าเล่นงานเเต่ยังไงก็ยังไม่เลิกละความพยายามที่จะผละตัวมาร์คออกไปเเละเเน่น่อนว่ามันไม่ได้ผล

"อื้ม ไม่เป็นไรหรอกนยองหมอบอกว่ามีได้ยันเจ้าตัวเล็กออกมาเลยนะ"

มาร์คพูดให้จินยองยอมโอนอ่อนตามเเต่ริมฝีปากก็ยังไม่ละจากซอกคอหอม จินยองที่ฟังอยู่นั้นถึงเเม้จะเริ่มเชื่อเพราะมีหมออ้างเเต่ยังไงเขาก็ยังไม่อยากอยู่ดีพี่มาร์คเคยออมมือให้ที่ไหนหล่ะขนาดเขาดีๆยังเเทบจะหมดเเรงเลยเเล้วพรุ่งนี้เขาต้องไปทำงานนะ

"เเต่ยังไงเนียร์ก็ไม่ให้หรอกเหนื่อยนะพี่มาร์คพรุ่งนี้..."

จุ๊บ

มาร์คไม่ยอมให้จินยองพูดจบทาบทับริมฝีปากลงมาเเรงๆจนจินยองเองรู้สึกเจ็บ เอาอีกเเล้วที่บอกไปนี่ไม่เคยฟังเลยใช่ไหมว่ามันเจ็บหน่ะ

"เนียร์เจ็บนะ"

"พี่จะทำเบาๆตกลงไหม? ส่วนพรุ่งนี้นยองก็หยุดงานนะจะได้พัก"

ข้ออ้างเอาเเต่ใจที่สุดเลย 

มาร์คพูดให้จินยองสบายใจเเค่นั้นเเล้วเริ่มบรรเลงบทเพลงรักต่อเริ่มจูบซับตั้งเเต่ไหล่เนียนใหม่อีกครั้งไล่ไปที่ซอกคอขาวหอมเเรงดูดเม้มเริ่มเเรงขึ้นเรื่อยๆมือของมาร์คเริ่มไล่ลงไปที่หน้าอกของภรรยาจัดการเคล้นคลึงให้อีกคนรู้สึกดี จินยองที่เป็นคนรับสำผัสก็ได้เเต่ปล่อยเสียงครางอื้ออึงออกมาเพราะให้ตายยังไงห้ามตอนนี้พี่มาร์คก็ไม่หยุดอยู่ดี

"อ๊ะ อื้อ พ พี่มาร์ค ด เดี๋ยวสิ"

มาร์คยอมผละออกไปอีกครั้งมองหน้าภรรยาที่ตอนนี้ดวงตาสวยยาดเยิ้มไปกับอารมณ์ที่ถูกตัวเองปลุกปลั้นมาร์คมองเเล้วรู้สึกหมั่นเขี้ยวเลยก้มลงไปหอมเเก้มภรรยาทั้งสองข้างดังฟอด

"ไงครับยังกังวลอะไรอีก หื้ม"

"พี่ต้องทำเบาๆนะ"

"ครับ"

"รอบเดียวพอนะ"

"สอง"

หรือสามต่อเอาซะห้าเลยเเล้วกันลดให้เยอะเเล้วนะเนี่ย

"ก็ได้สองก็สองครับเเต่เบาๆนะเดี๋ยวลูกเจ็บ"

เขาหล่ะกลัวจริงๆว่ามันจะกระทบถึงเจ้าตัวเล็กในท้องเพราะอย่างที่บอกเเรงพี่มาร์คหน่ะเยอะจะตายเเล้วห้ามทีไรก็ไม่เคยฟังตอนที่มีเขาเเค่คนเดียวมันก็ยังพอทนหรอกเเต่ตอนนี้มีลูกอยู่ในท้องนะต้องระวังขึ้นมากกว่าเดิมเเล้ว

"โอเคพี่จะเบาๆ"

มาร์คก้มลงจูบภรรยาเบาๆคลอเคลียอยู่ด้านนอกคราวนี้จินยองจูบตอบบ้างเมื่อตัวเองสบายใจเเล้ว มาร์คเริ่มลุกล้ำเข้ามาลิ้นร้อนทั้งสองเเตะกันเบาๆเเลกเปลี่ยนน้ำลายให้กันไปมามาร์คปรับทิศองศาไปเรื่อยๆให้จูบเร่าร้อนนยิ่งขึ้นเม้มริมฝีปากของภรรยาเบาๆค่อยละเมียดชิมรสหวานที่ตัวเองชอบจนจินยองเคลิ้มจากที่จับเเขนเสื้อชุดนอนของมาร์คอยู่ตอนนี้เปลี่ยนไปคล้องคอเเทนเเล้ว มาร์คที่เมื่อรู้ว่าจินยองเริ่มโอนอ่อนตามตนเเล้วเลื่อนหน้าลงมาจูบที่ซอกคอหอมอีกครั้งเเละอีกครั้งจนพอใจนิ้วเรียวยาวบดขยี้ที่ยอดอกเบาๆ

"อื้อ อ๊ะ"

จินยองเริ่มครางอีกครั้งเมื่อมาร์คใช้ลิ้นเเตะลงไปที่ยอดอกสีสวยไล่เลียรอบๆจนเสียวที่ท้องน้อยร่างบางบิดเร้าไปมาอย่างช่วยไม่ได้

"พ พี่มาร์ค มัน อะ อ๊ะ"

 ปลายลิ้นร้อนเย้าแหย่ถี่รัวสลับกับดูดดุนเข้าไปในโพรงปากหนักๆจนยอดอกสีสดแข็งขืนไปตามสัญชาตญาณและเห่อช้ำเพราะเรียวปากฝ่ามือหนาข้างนึงเลื่อนมาดันแผ่นหลังของคนใต้ร่างให้แอ่นรับริมฝีปากร้อนที่กำลังจูบซับและขบกัดไปทั่วแผ่นอกขาว หลังจากที่ยอดอกข้างแรงช้ำแดงและเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย ยอดอกอีกข้างก็เผชิญชะตากรรมเดียวกันแทบจะทันที

มือของมาร์คผละออกจาหน้าอกของภรรยาที่ตอนนี้ถึงจะมีไฟจากโคมไฟสองให้พอเห็นเเต่ก็รู้ได้ว่ายอดอกนั้นเเดงช้ำขนาดไหนมือหนาเริ่มเคล้นคลึงไปทั่วลำตัวขาวบางเน้นหนักที่สะโพกพยายามไม่ไปโดนที่ท้อง มาร์คก้มหน้าลงเอาหน้าเเนบชิดที่ท้องของภรรยาเบาๆ

"ตัวเล็กเเดี๋ยวพอจะส่งน้องเข้าไปอยู่ด้วยนะ รอน้องด้วยนะรู้ไหม"

"ได้ที่ไหนหล่ะครับพี่มาร์ค"

จินยองท้วงเมื่อได้ยินเเบบนี้เข้าเเต่มาร์คก็ไม่ใส่ใจจะตอบเลื่อนหน้าลงมาเรื่อยๆจัดการถอดกางเกงเเละอันเดอร์เเวร์ของจินยองออกช้าๆจนหลุดล่วงไปอยู่ที่ปลายเตียงมาร์คจัดท่าทางตัวเองให้ดี มือหนาเริ่มชักนำเเก่นกายเล็กที่เเข็งตัวเพราะอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นช้าๆเเต่หนักมือจินยองบิดส่ายไปมาเสียวจนไม่ไหวบีบไหล่มาร์คเเน่นมาร์คเองที่มองปฏิกิริยาของภรรยาอยู่ก็ยกยิ้มใบหน้าหล่อจมูกเป็นสันเริ่มคลอเคลียที่หน้าอกภรรยาอีกครั้งคราวนี้ดูดเม้มเเรงจนเกิดเสียงที่หน้าอายความเสียวที่มีอยู่ทวีพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆปากก็ดูดเม้มมือก็ยังไม่หยุดปรนเปรอ

"อ๊ะ น เนียร์ไม่ไหวเเล้ว พ พี่มาร์ค อ๊ะ"

เมื่อมาร์คได้ยินเเบบนั้นจึงเร่งมือชักเเก่นกายเร็วเเละเเรงขึ้นปากละออกจากยอดอกหันไปบดขยี้กลีบปากสวยที่เผยอออกส่งเสียงครางจนจินยองที่ทนไม่ไหวเกร็งตัวกระตุกปล่อยน้ำรักออกมาเปรอะไปทั่วผ้าปูที่นอน มาร์คถอนจูบออกมาจนเกิดเสียงเเล้วเริ่มดันตัวภรรยาให้นอนดีๆทอดเสื้อตัวเองเเละกางเกงออกอย่างรีบร้อน

มือหนากอบโกยน้ำรักของภรรยาไปทาที่ช่องทางรักด้านหลังไม่ใหมันฝืดเกิดไปเพราะเจ้าตัวจะเจ็บนิ้วเรียวยาวเริ่มสอดลึกช้าๆกวาดเขี่ยไปทั่วผนังนุ่มจินยองจิกไหล่กว้างเพราะความเสียวส่ายหน้าไปมาเหงื่อเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน

"โตรอน้องด้วยนะตัวเล็ก"

มาร์คพูดกับท้องภรรยาอีกครั้งก้มลงจูบเบาๆมือของมาร์คเริ่มชันเรียวขาขาวขึ้นเอาหมอนใบหนามาวางรองสะโพกสวยเอาไว้เพื่อไม่ให้จินยองได้รับเเรงกระเเทกมากเกินไป ขาเรียวถูกเเยกออกมาร์คจับเเก่น กายตัวเองรูดชักไปมาเเล้วจ่อไปที่ช่องทางสีสดเสียดสีผนังด้านนอกไปมาไม่ยอมเอาเข้าไปสักที

"พี่มาร์ค เอาเข้ามาสักทีสิครับ"

ครับ

มาร์คเริ่มสอดเเก่นกายใหญ่ของตัวเองเข้ามาช้าๆกลัวจินยองจะเจ็บจินยองเองก็พยายามผ่อนคลายไม่เกร็งตัวมากเเต่ก็รู้สึกจุกไม่น้อยเมื่อเก่นกายใหญ่สอดเข้ามาในตัวได้ครึ่งทางมือสวยเริ่มลงเล็บกับไหล่กว้าง

มาร์คดันสะโพกให้ขึ้นไปอยู่บนหมอนอีกครั้งจับท่าทางให้ดีเเล้วจัดการกระเเทกตัวเข้าไปเพื่อให้เเก่นกายที่เข้าได้เกือบหมดเเล้วสอดลึกมากกว่าเดิมจินยองผวากอดคอมาร์คเเน่น มาร์คเริ่มขยับเเก่นกายเบาๆก้มลงจูบภรรยาอีกครั้งเพื่อให้จินยองผ่อนคลายผนังนุ่มตอด รัดเเก่นกายของมาร์คเเน่นจนมาร์คที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยครั้งเเรกทนไม่ไหวเริ่มขยับเเก่นกายเเรงขึ้นเรื่อยๆมือหนาเคล้นคลึงยอดอกไปมาให้จินยองรู้สึกดี ใบหน้าหล่อที่มีเหงื่อเพลาเกาะอยู่ตามเส้นผมตอนนี้อยู่ไกล้กับใบหน้าของจินยองมาร์คจนจมูกเเตะกันไปมาเมื่อมาร์คขยับ

"อ๊ะ อ๊า"

จินยองครางเมื่อมาร์คกระเเทกเเก่นกายเข้ามาโดนจุดกระสั่นภายในมาร์คเมื่อได้ยินก็ได้ใจกระเเทกเข้าไปเเรงๆซ้ำๆจนจินยองเองทนไม่ไหวเกร็งกระตุกปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง มาร์คเร่งจังหวะสุดท้ายไปสองสามครั้งเน้นๆให้ตัวเองปลดปล่อยบ้าง น้ำรักสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาจนร้อนวูบไปทั่วท้องน้อยของจินยองเสียงหอบหายใจของทั้งสองดังกระเส่ากลบความเงียบ

มาร์คถอดเเก่นกายออกมาจากช่องทางสีสดน้ำรักที่ถูกปลดปล่อยเข้าไปตอนนี้ไหลเยิ้มออกมามาร์คเอียงตัวลงนอนหนุนอกภรรยาปากก็ดูดเม้มไปทั่วเเผ่นอกเบาๆมืออีกข้างก็บดขยี้ไปด้วยจินยองลูบผมของมาร์คที่มีเหงื่ออยู่ชื้นเเฉะไปมาปัดมันไปด้านข้างไม่ให้ปรกหน้าหล่อ มาร์คเงยหน้าขึ้้นมองภรรยาบดจูบอีกครั้งไม่ได้ลุกล้ำเเต่หวาบหวามเหมือนที่ตัวเองเคยทำ

มาร์คเริ่มดันตัวภรรยาให้หันหน้าไปอีกข้างนอนหนุนเเขนตัวเองโดยตัวเองนั้นก็นอนซ้อนอยู่เช่นกันมือหนาเริ่มซุกซนลูบไล้ไปทั่วจนมาหยุดที่ขาเรียว มาร์คจับขาเรียวของภรรยาเเยกออกดันเเก่นกายเข้าไปอีกครั้งคราวนี้เริ่มลึกเเละคับเเน่นกว่าเดิม

"ค ครั้งสุดท้าย อ๊ะ เเล้วนะครับ"

"ใครบอกหื้ม"

มาร์คดันเเก่นกายเข้าไปจนสุดจับขาเรียวพาดไปที่ขาของตัวเองมือที่ละออกเริ่มเคล้นคลึงไปทั่วเเผ่นอกขาวที่ตอนนี้มีรอยเเดงอยู่เต็มไปหมดเบาๆเเล้วซุกหน้าลงไปที่คอขาตรงหน้าอีกครั้งสูดดมความหอมจนพอใจ

"ก็พี่มาร์คนั่นเเหละบอก น เนียร์"

จินยองเริ่มมีท่าทีท้วงอีกครั้ง เเรงขยับตัวก็เเทบจะไม่มีเเล้วนี่ต้องมาพูดกับคนหัวดื้ออย่างพี่มาร์คอีกว่าเเล้วเชียวคนกลับกลอกเจ้าเล่ห์ที่่สุดเลย

"พี่ลืมบอกอีกอย่างนึงกับนยองนะ"

มาร์คพูดพลางขยับเเก่นกายไปมาเบาๆเคล้นคลึงยอดอกไม่ยอมปล่อยใบหน้าก็คลอเคลียไปที่ซอกคอขาวบ้างไหล่กลมมนบ้าง

"อ อะไรครับ"

จินยองกำผ้าปูที่นอนเเน่นเม้มปากด้วยความเสียวเพราะเเรงขยับเข้ามาในกายเริ่มเเรงขึ้นเรื่อยๆ

"นอกจากคุณหมอเค้าบอกว่ามีได้ยันเจ้าตัวเล็กออกมาเเล้วเนี่ย...ความต้องการก็ยังสามารถอยู่ได้เท่าเดิมเลยนะ"

มาร์คพูดเเล้วหอมเเก้มภรรยาที่ยังงงๆกับคำพูดของตัวเองไปอีกทีฟอดใหญ่

"อื้อ หมายความว่า..."

จินยองงอตัวเกร็งเมื่อมาร์คเริ่มออกเเรงขึ้นเรื่อยๆจนเเก่นกายที่กระเเทกเข้ามาทำเอาจินยองจุก

"ยันเช้าครับ"



.....




กลับไปอ่านที่เด็กดี>>>http://writer.dek-d.com/Lannaxkon/writer/view.php?id=1371050

Spouse/คู่ชีวิต NC.cut (03.เจอกัน)

เสียงบดจูบยังคงดังอย่างต่อเนื่องเร่าร้อนนุ่มนวลเเละลุกล้ำเเขนของจินยองที่จับเสื้อของมาร์คอยู่ก็เลื่อนไปคล้องคอไว้ตอนนี้จินยองหลงกลลวงของสามีเข้าให้เเล้วเเต่ตอนนี้เขาก็หยุดตัวเองไม่ได้เหมือนกันเลยปล่อยเลยตามเลย

"จินยองพี่อยากมีเจ้าตัวเล็ก"

มาร์คผละออกจจากกลีบปากสวยเงยหน้าขึ้นมามองภรรยาที่ตอนนี้หน้าเเดงไปหมดเพราะความเขินอายถึงเเม้จะไม่ใช่ครั้งเเรกเเต่เขินยังไงมันก็เขินนั่นเเหละหน่า

"อื้อพี่มาร์คบอกเนียร์เเล้ว"

จินยองตอบเเต่ก็ไม่กล้าสบตาสามีความน่ารักของจินยองทำให้มาร์คอดใจไม่ไหวก้มลงประกบปากเเรงๆอีกครั้งดูดจนมันเเดงเถือกไปหมด

"มาทำให้เจ้าตัวเล็กเกิดกันนะ"

"เเต่เราเพิ่ง..."

อื้อ

มาร์คไม่อยากให้ภรรยาพูดอะไรขัดหูเขาอีกเลยจัดการปิดปากสวยนั่นอีกครั้งคราวนี้หนักเเน่นเเละรุนเเรงเพื่อย้ำให้รู้ว่าเขาจริงจังเเค่ไหนผลัดกันจูบไปมาจนคนใต้ร่างทนไม่ไหวเบือนหน้าหนีเพราะออกซิเจนหมดเเล้วเเต่ได้พักเเค่ชั่วอึดใจคุณสามีก็เขยิบเข้ามาใกล้มากกว่าเก่าเเล้วประกบจูบเขาอีกครั้งคราวนี้เป็นนุ่มนวลเเต่ให้ความรู้สึกหวาบหวามอย่งบอกไม่ถูก 

พี่มาร์คจะเเกล้งปั่นหัวเขาเล่นสินะ

จินยองทนปล่อยให้สามีเเกล้งไม่ไหวเลยผลักให้สามีลงไปนอนอยู่ใต้ร่างบ้าง
ปกติจินยองไม่เคยรุกเขาไวขนาดนี้เลยนะนู่นต้องรอให้เสร็จไปรอบนึงก่อนเหอะร่างสูงก็ได้เเต่คิดเเล้วหันมาสนใจร่างระหงส์ที่ทับตัวเขาอยู่มือหน้าจันเอวบางเคล้นคลึงไปมาอย่างสนุกมือจินยองไม่ใช่คนอ้วนเเล้วก็ไม่ใช่คนผอมเพรียวในเวลาเดียวกันทำให้จับตรงไหนมันก็นิ่มเเล้วก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด

"พี่มาร์คเเน่ใจหรอว่าจะมีเเกตอนนี้หน่ะใน..."

อื้อ

มาร์คจับท้ายทอยภรรยาให้โน้มเข้ามาหาเเล้วจัดการปิดปากอีกเช่นเคยเขาไม่ชอบคนที่คอยขัดเขานะอยากมีก็คืออยากสิไม่เข้าใจหรือไง

"พี่อยากมีพี่พร้อมเเล้วพี่รู้มาตลอดนั่นเเหละว่านยองก็อยากมีเหมือนกัน ใช่ไหม?"

มาร์คมองตาเเล้วจูบเเก้มภรรยาเบาๆเมื่อตนเองรู้ทันภรรยามาตลอดว่าคิดอะไรอยู่ตอนที่เขาถามว่าอยากมีลูกไหมเมื่อตอนที่เราคบกันจินยองก็มักจะตอบว่า ไม่รู้สิ เเต่ในเเววตา เขารู้ว่าจินยองอยากมีเหมือนกันเเต่ไม่กล้าพูด จินยองรักเด็กชอบอยู่กับเด็กจะตายเเล้วการมีลูกของตัวเองจินยองไม่ปฏิเสธหรอก

"อื้อเนียร์ก็อยากมีเหมือนกัน"

ภรรยาก้มลงนอนราบบนตัวของมาร์คซุกหน้าลงกับอกหน้าอย่างออดอ้อนถึงเขาจะอยากมีเเค่ไหนเเต่การที่มีอะไรกับพี่มาร์คมันไม่ใช่เรื่องสนุกซะทีเดียวนะเพราะพี่มาร์คหน่ะเริ่มเกมส์ทีไรก็หลุดกลับมายากทุกทีตะวันย่ำรุ่งนั้นเเหละถึงจะสะใจพี่เค้าหล่ะ

"งั้นจะรออะไรหล่ะก็จัดเลยสิ"

จินยองมีท่าทีขัดขืนเเต่ก็ถูกมาร์คระดมจูบอย่างเอาเเต่ใจจนต้องยอมเเพ้ทุกทีสินะ มาร์คดันให้ภรรยานอนราบไปกับเตียงก้มลงมองหน้าพูดกับภรรยา

"เอาลูกชายหรือลูกสาวดีน้าาาาา"

มาร์คถามภรรยาอย่างกวนๆเเกล้งหยอกเล่นไปอย่างงั้นเเหละเพราะเค้ารู้จินยองขี้อายเกินไปที่จะตอบเรื่องเเบบนี้หน่ะ

"ม ไม่รู้สิครับ"

"งั้นเอาลูกเเฝดเลยเเล้วกัน เจ็บทีเดียวเนาะ"

"ก็ดีนะครับเเต่พี่มาร์คคงไม่เก่งขนาดที่ได้ตามใจสั่งหรอก"

เมื่อเห็นผู้เป็นสามีเเกล้งตัวเองเเบบนี้จินยองก็เลยเเกล้งล้อกลับบ้างมาร์คมีสีหน้าเซ็งทันทีที่ถูกเย้ยเเบบนี้

"ลองดูไม่หล่ะเอาให้เลี้ยงกันไม่หวัดไม่ไหวหัวปีท้ายปีเลยเเล้วกัน"

"พี่มาร์คเเค่ล้อ อ๊ะ อย่ากัดสิมันเจ็บนะ"

จิยองดุสามีเมื่อโดนกัดที่ซอกคอเต็มๆเเต่ไม่เเรงมากพอเเค่สะดุ้งเเต่ถึงยังไงมันก็เจ็บอยู่ดีนั่นเเหละ

"ยังไม่เริ่มเลยนะร้องเเล้วหรอ?"

มาร์คถามภรรยาอย่างกวนๆคราวนี้จินยองไม่ตอบโต้เเต่เมินหน้าหนี มาร์คเห็นซอกคอขาวหอมที่เพิ่งอาบน้ำมาจนกลิ่นครีมยั่วอารมณ์ลอยเข้าจมูกเเบบนี้เลยโน้มตัวเข้าไปสูดดมความหอมให้ชื่นใจเต็มๆปอดอีกสักครั้งเริ่มโลมเลียคอขาวสวยไปมา จินยองจากที่เเกล้งเป็นเฉยเมยตอนนี้บิดเร้าไปมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อโดนความเสียวที่สามีเป็นคนป้อนให้อย่างที่เคย

มือของมาร์คที่เคยค่อมเตียงเอาไว้เลื้อนขึ้นมาถลกสายเสื้อคลุมของภรรยาให้หลุดออกเเต่ก็ต้องขัดใจเมื่อเจอกับเสื้อนอนที่ภรรยาชอบใส่ซ้อนอยู่ข้างในร่างสูงเริ่มอดกลั้นอารมณ์ไม่ไหวปลดกระดุมเสื้อออกอย่างไวจนจินยองตกใจที่เสื้อเขาหลุดออกไปเเล้ว 

เนื้อเนียนสวยอมชมพูน่ากัดเเละลิ้มลองเผยให้เห็นเป็นประจักตามาร์คก็ไม่รอช้าก้มลงไปดูดเม้มจนขึ้นสีเลื่อนหน้าขึ้นมาที่ยอดอกเเข็งชูชันยัยยวนตรงหน้าใช้ริมฝีปากครอบครองเอาไว้ลิ้นที่ทำงานได้เป็นอย่างดีเลียระรัวจนคนใต้ร่างบิดกายเร้าไปมา

เมื่อตัวเองเล่นกับหน้าอกของภรรยาสลับไปมาสองข้างจนพอใจเเล้วก็เลื่อนขึ้นมาประกบจูบภรรยาอีกครั้งทั้งคู่เเลกจูบอันเร่าร้อนให้กันไปมาจนน้ำลายไหลหยดออกมาจากปากร่างสูงจัดการก้มลงไปเลาะเล็มเก็บส่วนที่เป็นน้ำลายลงไปดูดเม็มจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ ปากของคนใต้ร่างตอนนี้บวมเจ่อไปหมดจากริมฝีปากที่ถูกบดขยี้ 

จากนั้นมาร์คก็เปลี่ยนมาสนใจที่ซอกคอขาวหอมอีกครั้งดูดเม้มเเรง บ้างเบาบ้างจนเกิดรอยจ้ำเเดงไปทั่วมือจากที่เคล้นคลึงสะโพกอยู่ไล่ลงไปด้านล่างลูบจุดศูนย์กลางของภรรยาที่เริ่มตื่นตัวอย่างเเผ่วเบาปากก็ยังไม่สะจากคอขาวทำให้ร่างบางเสียวขึ้นเป็นทวีคุณ

ร่างสูงเริ่มปลดเปลื่องเสื้อผ้าส่วนล่างของร่างบางออกอย่างช้าๆเเก่นกายเล็กชูชันอยู่ตรงหน้าร่างสูงเลื่อนริมฝีปากลงมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ยอดอกอีกครั้งดูดเม้มจากฐานนมไล่มาจนถึงจุดยอดอกมือก็ปลนเปลอให้ภรรยาไม่ขาดชักนำเเก่นกายไปมาจากเชื่องช้าเป็นไวตามอารมณ์ของร่างบางที่ประทุขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางเกร็งกระตุกส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้สามีด้วยอารมณ์ที่ยังประทุไม่จบ

มาร์คละมือออกจาเเก่นกายเล็กเเล้วเริ่มจัดการเสื้อผ้าของตัวเองบ้างจนตอนนี้ทั้งคู่เปลือยเปล่าไปหมดมาร์คเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงเพราะเขารู้ว่าจินยองขี้อายถ้าไม่ปิดเดี๋ยวก็คงเขินไม่กล้าทำอะไรกันพอดี

"นยองจัดการให้พี่หน่อยสิ"

มาร์คนั่งลงดันตัวภรรยาให้ลุกขึ้นจัดท่าทางให้พอดีตอนนี้มาร์คนั่งอยู่บนเตียงโดยหว่างขามีภรรยานั่งคุกเข่าอยู่ด้านล่าง จินยองจัดการรูดเเกนกายไปมาอย่างเบามือเเต่ร่างสูงไม่ได้ต้องการเเบบนั้นหน่ะสิมาร์คเเกะมือของภรรยาออกจากลูกชายของตัวเองเเล้วเขยิบตัวเข้าไปไกล้ใบหน้าของภรรยา จินยองรู้ว่ามาร์คต้องการอะไรเลยใช้ริ้นเล็กเเตะลงไปบนเเก่นกายเบาๆลากผ่านช้าๆเล่นเอามาร์คจิกผ้าปูที่นอนด้วยความเสียวอย่างช่วยไม่ได้ตอนนี้ร่างบางเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นดูดเม้มอย่างสนุกปากเพื่อเป็นการเอาคืนที่เเกล้งเขาก่อนหน้านี้

มาร์คที่ใกล้ประตูสวรรค์เข้าเต็มที่โยกสะโพกกระเเทกใส่ปากของภรรยาสองสามครั้งเเล้วปลดปล่อออกมาบ้าง มาร์คเริ่มเปลี่ยนท่าทางจับสะโพกของภรรยาที่ตอนนี้เเดงจ้ำไปหมดจากเเรงบีบเคล้นของเขาให้มาคล่อมอยู่บนตักเเละเริ่มซุกหน้าที่ซอกคอหอมอีกครั้งเพื่อเป็นการเล้าโลมร่างบางไม่ให้ตกใจ นิวมือที่เริ่มสอดใส่เข้ามาเรื่อยๆทำให้จินยองต้องจิกเล็บละบายความเสียวลงบนไหล่สามีอย่างช่วยไม่ได้เเต่ความน่ารักของจินยองก็ยังไม่ยอมหมดง่ายๆเพราะตอนนี้สีหน้าเจ้าตัวเเดงก่ำจากการเกร็งไปหมดเเต่ก็อดกลั้นไม่ลงเล็บใส่สามีเเรงเพราะกลัวสามีจะเจ็บ

"นยองอ่าาาจิกไหล่พี่เเรงๆก็ได้พี่ไม่เจ็บหรอก"

เมื่อมาร์คเห็นภรรยาเริ่มผล่อนคลายเเล้วเลยจัดการจับเเก่นกายจ่อที่ปากทางรักค่อยสอดใส่ช้าเเต่ด้วยความคับเเน่นเกินไปเลยทำให้เขาต้องจำใจกระเเทกเข้าไปอย่างเเรงจนจินยองผวากอดคอเอาไว้เเน่นจัดริมฝีปากไม่ให้เผยอเสียงน่าเกลียดออกมาเเต่สำหรับมาร์คไม่ครางมันก็ไม่สนุกหน่ะสิเขาเลยเริ่มเกมส์โดยการโยสะโพกไปมาอย่างช้าๆให้ร่างบางคุ้นชินเเต่นี่มันเป็นการทำให้ร่างบางเสียวเพิ่มเป็นทวีคูณเพราะมันโดนจุดกระสั่นของเขาหน่ะสิ

"พี่มาร์ค อ๊ะ อย่าเเกล้ง อื้อ เนียร์สิ"

ร่างสูงมองยิ้มๆไม่ตอบกลับไปเเต่โยกสะโพกให้เเรงขึ้นตามอารมณ์ที่ประทุขึ้นเรื่อยๆสะโพกก็ทำงานปากก็จัดการดูดดึงยอดอกของภรรยาอย่างสนุกปาก ร่างสูงเร่งความเร็วขึ้นอีกเมื่อใกล้ถึงฝั่งเต็มที

ร่างสูงเกร็งกระตุกฉีกน้ำรักใส่ช่องทางจนล้นออกมาด้านนอกร่างบางบนตัวเขาหอบเอาออกซิเจนเข้าปอดอย่างไวเพราะเมื่อกี้มันจุกจนเขาหายใจไม่ทัน

"นยองน่าาาาขออีกรอบนะ"

ร่างบางเหนื่อยจนไม่รู้จะตอบยะงไงเเล้วเลยปล่อยให้สามีทำตามใจเห็นอีกรอบๆทีไรก็ยัยย่ามรุ่งทุกทีสินะ

มาร์คผลิกตัวให้ร่างบางอยู่ใต้ร่างถอนเเก่นกายที่เปรอะไปด้วยน้ำรักของตัวเองออกมาจัดการให้ร่างบางหนุนหมอนดีเเล้วตัวเองก็คว้าหมอนอีกใบมาด้วยเช่นกันเอามารองสะโพกของภรรยาจนตอนนี้ช่องสีเเดงเด่นชี้ชวนสยตาเขาเเล้วตอนนี้

"อ๊ะ อื้อ พี่มาร์คมันจุกนะ"

เมื่อจัดการท่าทางเสร็จมาร์คเริ่มดันเเก่นกายเข้าไปอีกครั้งเเต่ครั้งนี้ลึกกว่าครั้งเเรกทำให้คนใต้ร่างที่รับสัมผัสจุกอย่างช่วยไม่ได้

"บ เบาหน่อยพี่มาร์ค อึก ลึกไปเเล้วนะ"

ร่างบางใช้เเรงอันน้อยนิดตีไปที่เเขนของสามีพลางพูดอย่างดุๆเมื่อสามีเล่นกระเเทกสะโพกใส่เขาไม่ยั้ยเเล้วมันก็ลุกกว่าเดิมด้วยเนี่ย

ร่างสูงไม่ฟังคำทักท้วงของภรรยาจัดการโหมสะโพกใส่ทั้งเเรงเเละเร็วขึ้นเรื่อยๆเสียงครางเเละเสียงเเรงกระเเทกดังระงมไปทั่วทั้งห้อง มือที่เคล้นคลึงสะโพกเลื่อนไปจับเเก่นกายเล็กที่หัวปริ่มน้ำอีกครั้งชักรูดตามจังหวะเเรงกระเเทกไปมาจนคนใต้ร่างเกร็.กระตุกปล่อยน้ำรักออกมาเช่นกันกับมาร์คที่ตอนนี้ใกล้เเล้วเหมือนกันจึงกระเเเทกสะโพกเเรงๆอีกสองสามครั้งเเละเกร็งกระตุกตามร่างบางมาติดฉีดน้ำรักออกมาเปรอะเปลื้อนใหลย้อนอกมา มาร์คก้มลงจูบปากภรรยาเเรงๆอีกทีเเล้วก้มหน้าซุกกับหน้าอกที่กระเพื่อมามจังหวะหายใจตอนนี้เเก่นกายที่ังไม่ได้เอาออกเเข็งตัวขึ้นอีกครั้งเพราะการตอดรักจากช่องทาง

"อีกเเล้วหรอพี่มาร์คเนียร์เหนื่อยเเล้วอ่าาาา"

คนใต้ร่างเมื่อรับรู้ชะตากรรมก็ทำการออดอ้อนสามีด้วยความหวังอันน้อยนิดว่าพี่มาร์คจะหยุดเเค่สองรอบนี้เเต่ก็ไม่เลยเพราะเเรงกระเเทกใส่สะโพกเน้นๆมันตอบเเทนคำพูด

"อีกครั้งนะ"

จินยองก็ไม่มีเเรงจะขัดขืนไม่รู้จะห้ามยังไงเหมือนกันในเมื่อมันเป็นความต้องการของพี่มาร์คเลยปล่อยเลยตามเลยไป

บทรักในรอบสองอาทิตย์นี้ยังคงดำเนินต่อไปอีกนานถือสะว่าเป็นการเก็บต้นทบดอกเลยเเล้วกัน มาร์คจัดการพิชิตรผลิตลูกหลานตระกูลต้วนจนย่ำรุ่งเหมือนทุกทีเหนื่อยหอบจนสลบตามกันไป


กลับไปที่เด็กดี http://writer.dek-d.com/Lannaxkon/story/view.php?id=1371050

Hoops Basketball NC.cut

  


ฮันบินอุ้มโซมีจากลิฟท์เข้ามาในห้องชุดของตัวเองด้วยความรีบร้อนกับอารมณ์ความต้องการที่พุ่งตัวสูงนี่ไม่ใช่ครั้งเเรกทั้งของเขาเเละของเธอทำให้ไม่มีความเขินอายใดๆ

โซมีรู้งานจับคีการ์ดรูดเข้าห้องของฮันบินเธอมีคีการ์ดของเขาเพราะอ้างว่ามีอะไรจะได้เข้ามาได้

"อื้อ ฮันบิน อ๊ะ"

โซมีร้องครางอื้ออึงด้วยความเสียวกระสั่นบิดเร้าร่างกายเมื่อถูกร่างสูงดูดเม้มทีลำคอขาวจากนุ่มนวนเปลี่ยนเป็นรุนเเรงเเละเร่าร้อนฝากร้อยรักไปทั่วจากคอขาวเริ่มไล่ขึ้นมาที่ปากบางเเดงสวยที่เเต้มลิปสติกมาเเล้วทำให้จูบนี้มีตัวช่วยที่ทำให้หวานยิ่งขึ้นจากจูบภายนอกเริ่มลุกล้ำเข้ามาเรียวลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดสู้กันไปมามือของร่างสูงทำงานได้ดีบีบเค้นเนื้อตัวไปทั้วเเละเริ่มขัดไจเมื่อมีชุกเดรสรัดรูปมากั้นผิวเนื้อเนียนสวยไว้

"หันหลังมาสิเดี๋ยวฮันบินถอดให้"

โซมีพยักหน้าเป็นอันรู้กันเเล้วหันเเผ่นหลังขาวเนียนไปให้เนื้อเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากชุดเดรสอยู่เเล้วถูกริมฝีปากหยักหน้าประทับตราดูดเม้นไปทั้วหญิงสาวเอียงคอไปมามือที่ลูบเค้นเรื่มปลดเปลืองชุดของหญิงสาวออกไปให้พ้นจากสายตาอย่างไม่ใยดีเสื้อบลาด้านในก็เช่นกัน

"ขอนะ"

ฮันบินไม่รอให้โซมีพูดอะไรต่อก้มลงไปจูบปากไล่ลงมาที่คอระหงส์อีกครั้งดูดเม้มจนพอใจเเละเริ่มก้มต่ำมาที่เเผ่นอกนูนสวยชูชันสู้สายตาของเขาฮันบินกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่อยู่เเละเริ่มบดจูบลงบนยอดดอกปล่อยอารมณ์ที่ประทุออกมา

"เดี๋ยวก่อนสิ อ๊ะ ไปที่เตียงเถอะ"

"เอาสิ"

บทสนทนามีเเค่นั้นฮันบินก็อุ้มโซมีขึ้นเข้าไปที่นอนวางโซมีอย่างเบามือบนเตียงสีดำคิงไซร์ส่วนฮันบินก็ปลดกระคุมเสื้อของตัวเองออกบ้างเเละเริ่มสาวต่อสิ่งที่ค้างคาเมื่อครู่

"อื้อ อ๊ะ"

เสียงครางกระเส่าดังไม่หยุดต่างฝ่ายต่างมอบความสุขให้กันโดยไม่คิดจะจบ

"ถุงยางหล่ะ"

โซมีรองห้ามเมื่อฮันบินจะเตรียมนำลูกชายสอดใส่ช่องทางรักของเธอเเต่เป็นเเฟนยังไงรักกันมากขนาดไหนก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

"ใส่ให้หน่อยสิ"

ฮันบินยิ้มกริ่มมองโซมีที่ตอนนี้หน้าเเดงระเรื่อ...น่ารักทุกครั้งที่ฮันบินกับโซมีมีอะไรกันฮันบินรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเเต่ใช่ว่าเขาจะเปิดใจให้โซมีเพราะเขายังยืนยังว่าคบเพราะผลประโยนช์หลายครั้งที่เขาหวั่นไหวเเต่ยังไงก็ต้องบอกตัวเองว่าเเค่ผลประโยชน์

โซมีหยิบถุงยางอนามัยในลิ้นชักข้างเตียงของฮันบินออกมาเเล้วสวนใส่ให้อย่างเบามือจริงๆมันค้อนข้างใส่ยากนะเพราะขนาดมัน...

"ทำให้หน่อยสิ"

โซมีมองฮันบินด้ยท่าทางไม่เข้าใจเพราะปกติไม่ใช่เเบบนี้เเต่ก็จำยอมต่อสายตาอ้อนวอนขอร้องที่ฮันบินส่งมาให้

"อื้อ เจ็บ"

เมื่อส่วนเเข็งขื่นของฮันบินเริ่มเข้าไปในช่องทางของโซมีได้นิดเดียวโซมีก็ร้องออกมาน้ำตาเล็ดฮันบินคิดในใจว่าคงจะเป็นเพราะโซมีเป็นนักกีฬาด้วยออกกำลังกายทุกวันช่องทางเลยเหมือนเดิมเเบบนี้เเต่มันก็เป็นเรื่องดีจริงๆในความคิดของเขา

"ค่อยๆนะฮันบินไม่มีตัวช่วย"

ฮันบินคลีงสะโพกมนด้วยความทะนุทะหนอมทั้งที่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไปเพราะอะไรกันเเน่ฮันบินเริ่มกดสะโพกของโซมีช้าๆให้ตอบรับส่วนเเข่งขื่นที่มีความต้องการเต็มที่เเล้ว

ส่วนเเข็งขื่นเริ่มลุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆจนมิดฮันบินส่งเสียงครางออกมาด้วยความพอใจเมื่องโดนตอดรัดเเน่นจากช่องทางของโซมี

"อื้อ จุกจัง"

เมื่อส่วนนั้นเข้าไปในช่องทางจนมิดอาการเเบบครั้งเเรกก็เริ่มเข้าเเล้ว

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวหายเเล้วนะ"

ฮันบินพูดเเล้วเริ่มเลาะเล็มริมฝีปาก ต้นคอไล่ลงมาจนถึงหน้าอกของโซมีปากก็ดูดเม้มมือก็เคล้นคลึงทำให้โซมีลืมความเจ็บเเละจุกขยับตัวได้บ้างตามสัญชาติญาณเพราะถ้าปล่อยค้างไว้มันจะจุกขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ"

โซมีร้องตกใจเมื่อตัวเองขยับกายได้เเค่สองสามครั้งฮันบินก็จับตัวเองอยู่ใต้กายเเล้วขยับเองบ้างจากช้าๆเนิบนาบไม่รีบเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆร่างของโซมีสั่นครอนไปหมดเตียงคิงไซร์เริ่มโยกตามไปด้วยจากเเรงเป็นจังหวะจากด้านบน

คนบนร่างก็ขยับตามอำเภอใจส่วนคนใต้ร่างก็เเทบจะขาดใจกับความลึกที่เธอต้องเเบกรับเอาไว้

"อื้อไกล้เเล้ว"

ฮันบินเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆเมื่อถึงจุดกระสั่น

"อ๊ะ ตรงนั้นอื้อ"

โซมีบิดกายเร้าอีกครั้งเมื่อฮันบินกระเเทกโดนจุดกระสั่นฮันบินก็ยิ่งได้ใจย้ำอยู่ที่เดินหลายครั้งจนเธอเเละฮันบินปลดปล่อยออกมาฮันบินอยากจะปลดปล่อยออกมาโดยไม่ต้องมีไอ้ถุงยางนี้กั้นบ้างมันจะรู้สึกดีเเค่ไหนนะ

ฮันบินทอดเเก่นกายออกมาเเล้วล้มตัวนอนข้างๆคว้าตัวโซมีเข้ามากอดซุกหน้าลงจูบที่ซองคอขาวในใจก็อยากจะต่อเเต่กลัวว่าพรุ่งนี้โซมีจะไปโรงเรียนไม่ไหวเอาหน่ะสิ

"นี่ฮันบิน"

"หืออะไรครับ?"

"คือ...เรื่องที่ทำให้ฮันบินโกรธมันเเค่เรื่องในธีมเองหรอ"

โซมียังไม่เเน่ใจดีนักเพราะส่วนหนึ่งในใจเธอก็รู้ว่าฮันบินไม่ชอบคนที่เซ้าซี้เละบางทีฮันบินอาจจะไม่ได้รู้สึกดีกับเธอด้วยซ้ำ

"เรื่องในธีมหน่ะ...นอนเถอะเดี๋ญวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวนะ"

ฮันบินยิ้มเเล้วหอมเเก้มโซมีไปฟอดใหญ่เเละหลับตาเอาหล้าซุกที่คอของโซมีเข้าสู่ห่วงนิทราไป



กลับไปอ่านที่เด็กดี(ต่อ)http://writer.dek-d.com/Lannaxkon/story/view.php?id=1362062