มาร์คจัดการช้อนร่างบางของจินยองในชุดนอนขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนที่จะก้มหน้าลงปิดปากเจ้าตัวที่กำลังจะเปิดปากบ่นเขาอย่างเเรงจนจินยองเผลอร้องออกมาเมื่อฟันของมาร์คขบกัดริมปีปากล่างของตนอยู่
จินยองที่กลัวว่าจะตกลงจากอ้อมเเขนเเกร่งของมาร์คก็ใช้มือสวยจับที่ไหล่ไว้เเน่นเเละเริ่มเบ้ปากเมื่อกลิ่นเเอลกอฮอล์ในปากของมาร์คเริ่มลามเข้ามาจนตัวเองได้กลิ่นเเละรสชาติขมที่ติดมากับลิ้นร้อนของมาร์คนั่นก็อีกเหมือนกัน รสชาติหวานเเละขมเริ่มผสมปนกันให้มั่วตามลิ้นร้อนทั้งสองที่เกี่ยวตวัดกันไปมาทั้งๆที่ตอนเเรกจินยองไม่ได้สมยอมด้วยเลยเเท้ๆ
"เหม็นหรอ?"
"ก็ใช่หน่ะสิครับ"
จินยองพูดพลางเช็ดปากของตัวเอง ทั้งๆที่เขาก็บอกอยู่ว่าได้กลิ่นเหล้าเเล้วยังจะมาจูบเขาอีก มาร์คมองจินยองยิ้มๆก่อนที่จะวางเจ้าตัวลงบนเตียงกว้างสีสะอาดตาเเล้วก็ต้องรีบคร่อมร่างบางเอาไว้เมื่อเจ้าตัวทำท่าจะลุกขึ้นลงจากเตียงหนีไปซะก่อน
"จะไปไหนครับ? หืม?"
"ป ปล่อยนะ เนียร์ไม่อยาก อ อื้อ..."
"เเต่พี่คิดถึงเรานี่"
มาร์คพูดทั้งๆที่จมูกของตัวเองก็ยังสูดดมความหอมจากร่างกายคนใต้ร่างไม่เลิก ริมฝีปากของมาร์คเริ่มบรรจงค่อยๆจูบซับที่ซอกคอขาวเบาๆเเล้วค่อยๆเลาะเล็มจนจินยองที่พยายามกลั้นเสียงที่เเสดงถึงความสมยอมนั้นก็ยอมเผยอปากร้องออกมาจนมาร์คที่กำลังสนุกอยู่นั้นยิ้มกริ่มเเละเริ่มลงริมฝีปากนั้นเเรงขึ้นเรื่อยๆปลดกระดุมจากเสื้อตัวบางที่ตอนนี้ยับเยินไปหมดจากเเรงบิดเร้าของจินยองเเละเเรงกดทับของมาร์คให้เผยร่างกายนวลเนียนออกมา
"อ อย่าทำเเบบนี้พี่มาร์ค ร เรามาคุย อ๊ะ กันดีๆเถอะครับ"
จินยองเกลี่ยกล่อมมาร์คที่เริ่มลดใบหน้าลงมาคลอเคลียร์ที่เเผ่นอกของตนก่อนที่จะขบกัดจนจินยองนั้นร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ลิ้นร้อนของมาร์คเริ่มบดขยี้ยอดอกที่เริ่มตั้งยอดตามเเรงบีบของตัวเองก่อนที่ดูดเม้มอย่างเเรงจนจินยองต้องร้องครางกระเส่าออกมาเพื่อระบายอารมณ์จิกเล็บลงบนผ้าห่มเเน่น
"เหม็นหรอ?"
"ก็ใช่หน่ะสิครับ"
จินยองพูดพลางเช็ดปากของตัวเอง ทั้งๆที่เขาก็บอกอยู่ว่าได้กลิ่นเหล้าเเล้วยังจะมาจูบเขาอีก มาร์คมองจินยองยิ้มๆก่อนที่จะวางเจ้าตัวลงบนเตียงกว้างสีสะอาดตาเเล้วก็ต้องรีบคร่อมร่างบางเอาไว้เมื่อเจ้าตัวทำท่าจะลุกขึ้นลงจากเตียงหนีไปซะก่อน
"จะไปไหนครับ? หืม?"
"ป ปล่อยนะ เนียร์ไม่อยาก อ อื้อ..."
"เเต่พี่คิดถึงเรานี่"
มาร์คพูดทั้งๆที่จมูกของตัวเองก็ยังสูดดมความหอมจากร่างกายคนใต้ร่างไม่เลิก ริมฝีปากของมาร์คเริ่มบรรจงค่อยๆจูบซับที่ซอกคอขาวเบาๆเเล้วค่อยๆเลาะเล็มจนจินยองที่พยายามกลั้นเสียงที่เเสดงถึงความสมยอมนั้นก็ยอมเผยอปากร้องออกมาจนมาร์คที่กำลังสนุกอยู่นั้นยิ้มกริ่มเเละเริ่มลงริมฝีปากนั้นเเรงขึ้นเรื่อยๆปลดกระดุมจากเสื้อตัวบางที่ตอนนี้ยับเยินไปหมดจากเเรงบิดเร้าของจินยองเเละเเรงกดทับของมาร์คให้เผยร่างกายนวลเนียนออกมา
"อ อย่าทำเเบบนี้พี่มาร์ค ร เรามาคุย อ๊ะ กันดีๆเถอะครับ"
จินยองเกลี่ยกล่อมมาร์คที่เริ่มลดใบหน้าลงมาคลอเคลียร์ที่เเผ่นอกของตนก่อนที่จะขบกัดจนจินยองนั้นร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ลิ้นร้อนของมาร์คเริ่มบดขยี้ยอดอกที่เริ่มตั้งยอดตามเเรงบีบของตัวเองก่อนที่ดูดเม้มอย่างเเรงจนจินยองต้องร้องครางกระเส่าออกมาเพื่อระบายอารมณ์จิกเล็บลงบนผ้าห่มเเน่น
มาร์คยังคงเลาะเล็มดูดเม้มยดอกของคนรักไม่เลิกสลับกันไปมาทั้งสองข้างอย่างนึกสนุกเเววตาหยาดเยิ้มของอีกคนที่กำลังสื่อถึงเเรงอารมณ์ทำให้อามณ์ของมาร์คเริ่มรุนเเรงมากขึ้นไปอีกโดยมีร่างกายของจินยองเป็นตัวรองรับ
"อ๊าา พ พอเเล้ว อื้อ หยุด"
มาร์คยอมหยุดเเต่โดยมีเมื่อไดียินเสียงห้ามเเละยิ่งไปกว่านั้นคือเสียงหายใจหอบหนักของเจ้าตัวที่เเสดงอาการออกมา มาร์คทั้งกลัวเเล้วก็เป็นห่วงเพราะจินยองเป็นโรคหอบทำอะไรผลีผลามมากไม่ได้หรอก
"เเต่งงานกันนะนยอง"
"อึก อื้อ พ พูดกันดีๆเลยนะ"
จินยองพูดพยายามคุมเสียงหายใจของตัวเองที่ยังไม่คงที่ดีเท่าไหร่นักเมื่อมาร์คเริ่มเอาหน้าลงมาซุกที่หน้าท้องเเบนราบพรมจูบไปมาส่วนมือก็เริ่มลูบไล้ไปที่เรียวขาขาวที่ตอนนี้กางเกงที่เคยปกปิดถูกรูดดึงล่นลงไปจนถึงข้อเท้าเเล้ว
"มาคุยกันเเบบนี้เถอะ ท่าจะสนุกกว่าเยอะเลย"
"อ๊ะ ย อย่าพี่มาร์ค"
จินยองบิดกายเร้าหนักเมื่อมาร์คใช้มือร้อนของตัวเองกอบกุมเเก่นกายของคนใต้ร่างๆเบาๆค่อยๆชักนำเเววตาของมาร์คเองก็ยังไมละไปจากใบหน้าหวานที่ขึ้นสีเพราะอารม์ณที่ถูกปลุกเร้า
"อ๊าา พ พอเเล้ว อื้อ หยุด"
มาร์คยอมหยุดเเต่โดยมีเมื่อไดียินเสียงห้ามเเละยิ่งไปกว่านั้นคือเสียงหายใจหอบหนักของเจ้าตัวที่เเสดงอาการออกมา มาร์คทั้งกลัวเเล้วก็เป็นห่วงเพราะจินยองเป็นโรคหอบทำอะไรผลีผลามมากไม่ได้หรอก
"เเต่งงานกันนะนยอง"
"อึก อื้อ พ พูดกันดีๆเลยนะ"
จินยองพูดพยายามคุมเสียงหายใจของตัวเองที่ยังไม่คงที่ดีเท่าไหร่นักเมื่อมาร์คเริ่มเอาหน้าลงมาซุกที่หน้าท้องเเบนราบพรมจูบไปมาส่วนมือก็เริ่มลูบไล้ไปที่เรียวขาขาวที่ตอนนี้กางเกงที่เคยปกปิดถูกรูดดึงล่นลงไปจนถึงข้อเท้าเเล้ว
"มาคุยกันเเบบนี้เถอะ ท่าจะสนุกกว่าเยอะเลย"
"อ๊ะ ย อย่าพี่มาร์ค"
จินยองบิดกายเร้าหนักเมื่อมาร์คใช้มือร้อนของตัวเองกอบกุมเเก่นกายของคนใต้ร่างๆเบาๆค่อยๆชักนำเเววตาของมาร์คเองก็ยังไมละไปจากใบหน้าหวานที่ขึ้นสีเพราะอารม์ณที่ถูกปลุกเร้า
มาร์คก้มตัวลงประกบจูบจินยองเเผ่วเบาเเล้วละออกเเต่เเค่นิดเดียวเท่านั้นเพราะทั้งคู่ยังรู้สึกถึงเเรงหายใจของอีกฝ่ายอยู่โดยเฉพาะจินยองที่หอบหายใจหนักขึ้นเรื่อยๆพลางครางไม่หยุดตามจังหว่ะที่มาร์คชักเเก่นกายให้
มาร์คเองก็ยังคลอเคลียร์กับริมฝีปากของจินยองที่ร้องครางดูดเม้มเบาบ้างเเรงบ้างโดยจินยองก็จูบตอบกลับมาเช่นกัน มือสวยที่เคยจิกเกร็งอยู่ที่ผ้าห่มก็เปลี่ยนมาคล้องลำคอเเกร่งเอาไว้เเทน
"เเต่งงานกันนะนยอง เเต่งกับพี่...เเค่พี่"
"มันใช่เวลามาคุยไหมครับพี่มาร์ค"
จินยองท้วงพลางตีอกกว้างเมื่อมาร์คพูดเเล้วหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างไปกลางคัน อารมณ์ของจินยองที่ใกล้ได้ปลดปล่อยเข้ามาทุกทีเลยพลอยหยุดชะงักตามไปด้วย หน้าสวยเเดงก่ำคิ้วขมวดอย่างขัดใจที่มาร์คคิดจะทำอะไรก็ทำไปเเบบนี้ เอาเเต่ใจที่สุดเลย
"จะไปไหนหน่ะ?"
มาร์คผละตัวละออกเมื่อโดนจินยองผลักตัวให้ถอยไปก่อนที่เจ้าตัวจะยันตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้ามาร์คอย่างโกรธๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะขัดอารมณ์สักหน่อยเเค่อยากย้ำถามก็เเค่นั้นเองนะ
"เนียร์จะไปล้างตัว เนียร์ร้อน"
"ไม่ต่อเเล้วหรอ?"
"เเล้วพี่มาร์คจะหยุดทำไมหล่ะครับ? ทำไมต้องเเกล้งเนียร์เเบบนี้ด้วย"
จินยองถอดกางเกงของตัวเองออกเเล้วขว้างลงเตียงไปจนมาร์คที่จับตาดูอยู่ตลอดก็รู้สึกอึ้งเเปลกๆที่เห็นท่าทางหาดูได้ยากโหมดนี้ของจินยอง จินยองรุกเขา
"เเต่งงานกันนะนยอง เเต่งกับพี่...เเค่พี่"
"มันใช่เวลามาคุยไหมครับพี่มาร์ค"
จินยองท้วงพลางตีอกกว้างเมื่อมาร์คพูดเเล้วหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างไปกลางคัน อารมณ์ของจินยองที่ใกล้ได้ปลดปล่อยเข้ามาทุกทีเลยพลอยหยุดชะงักตามไปด้วย หน้าสวยเเดงก่ำคิ้วขมวดอย่างขัดใจที่มาร์คคิดจะทำอะไรก็ทำไปเเบบนี้ เอาเเต่ใจที่สุดเลย
"จะไปไหนหน่ะ?"
มาร์คผละตัวละออกเมื่อโดนจินยองผลักตัวให้ถอยไปก่อนที่เจ้าตัวจะยันตัวลุกขึ้นนั่งมองหน้ามาร์คอย่างโกรธๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะขัดอารมณ์สักหน่อยเเค่อยากย้ำถามก็เเค่นั้นเองนะ
"เนียร์จะไปล้างตัว เนียร์ร้อน"
"ไม่ต่อเเล้วหรอ?"
"เเล้วพี่มาร์คจะหยุดทำไมหล่ะครับ? ทำไมต้องเเกล้งเนียร์เเบบนี้ด้วย"
จินยองถอดกางเกงของตัวเองออกเเล้วขว้างลงเตียงไปจนมาร์คที่จับตาดูอยู่ตลอดก็รู้สึกอึ้งเเปลกๆที่เห็นท่าทางหาดูได้ยากโหมดนี้ของจินยอง จินยองรุกเขา
มาร์คหยุดความคิดไว้เเค่นั้นก่อนที่จะจับเอวบางที่ยังมีเสื้อที่หลุดลุ่ยจากการเเกะกรุดุมคาไว้อยู่เเต่ยังไม่ได้ถอดออกส่วนร่างกายท่อนล่างตอนนี้เปลือยเปล่าจนมาร์คต้องใช้มือบีบเค้นที่ก้นงอนอย่างหมั่นเขี้ยวเอาไว้เมื่อจินยองจับบ่าของเขาเเล้วยันตัวขึ้นคร่อมก่อนที่จะประกบจูบมาร์คเเล้วคุมเกมส์เสียเอง
ลิ้นเล็กเริ่มขอทางผ่านไล้เลียกลีบปากด้านนอของมาร์คให้มาร์คเปิดปากออกเเละไม่นานมาร์คก็ยอมให้จินยองทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ เสียงบดจูบดังขึ้นอย่างต่อเนื่องผลัดกันนำผลัดกันตามจนร่างกายร้อนไปหมดก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนจุกสนใจมาที่ซอกคอขาวที่ป่านนี้คงจะเเดงเถือกไปเรียบร้อยเเล้ว
ลิ้นเล็กเริ่มขอทางผ่านไล้เลียกลีบปากด้านนอของมาร์คให้มาร์คเปิดปากออกเเละไม่นานมาร์คก็ยอมให้จินยองทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ เสียงบดจูบดังขึ้นอย่างต่อเนื่องผลัดกันนำผลัดกันตามจนร่างกายร้อนไปหมดก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนจุกสนใจมาที่ซอกคอขาวที่ป่านนี้คงจะเเดงเถือกไปเรียบร้อยเเล้ว
มือหนาเคล้นคลึงยอดอกทั้งสองข้างที่ถูกกระตุ้นให้ตั้งตัวมาเเล้วใช้ลิ้นร้อนของตัวเองบดขยี้อีกครั้งเเละอีกครั้งจนมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย จินยองครางเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอมือสวยขยุ้มเส้นผมที่ชื้นเหงื่อเพื่อระบายเเล้วเลื่อมือสวยของตัวเองลงมาจับชายเสื้อคอเต่าของมาร์คให้เลื่อนขึ้นจนปลดเปลื้องร่างกาย เเล้วเรียบร้อย
"นึกยังไงถึงทำเเบบนี้เนี่ย?"
มาร์คจับมือนิ่มที่เริ่มซุกซนลูบไล้ไปทั่วตัวอย่างเชื้อเชิญเอาไว้ก่อนที่มันจะทำให้เขาควบคุมตัวเองไว้อยู่พร้อมถามคำถามอย่างนึกเเปลกใจรู้สึกเหมือนนี่ไม่ใช่คนรักของเขาคนเดิมเลย
"เนียร์ต้องถามพี่มากกว่านึกยังไงถึงถามเนียร์เเบบนี้?"
"ก็พี่อยากเเต่งเเล้วนี่ ทำไม? พี่เเต่งไม่ได้หรอ?"
"เนียร์...ยังไม่พร้อม"
จินยองพูดพลางลุกขึ้นหลบให้มาร์คถอดกางเกงออกได้ถนัดถึงเเม้ว่าจะรู้สึกเขินบ้างก็เถอะที่จะทำเรื่องอย่างว่ากันอีกเเล้ว เเต่ตอนนี้เขาต้องคุยกับพี่มาร์คก่อนสิถึงจะถูก
"มานี่สิ"
มาร์คใช้มือจับเอวบางของจินยองเอาไว้เเล้วคว้าขึ้นมาให้เจ้าตัวกลับขึ้นมานั่งที่ตักตามเดิมหลังจากที่เมื่อครู่ต้องหลบให้เขาถอดกางเกงเจ้ากรรมทิ้งลงข้างเตียงไป จินยองกลับไปนั่งคร่อมบนตักของมาร์คไว้อีกครั้งเเต่ก็ยังไม่ได้สอดใส่สิ่งที่กำลังตั้งชันให้เข้ามาเพราะถ้าใส่เเล้วได้พูดกันไม่รู้เรื่องเเน่ๆ
"พี่รู้ว่านยองยังไม่พร้อม เเต่พี่เเค่อยากเปรยเอาไว้เฉยๆเพราถ้านยองรับคำเเล้วเวลาที่เราพร้อมทุกอย่างมันจะได้ง่ายขึ้นไง"
"อึก เจ็บเนียร์เจ็บ"
มาร์คที่กำลังจับสะโพกของอีกคนให้กลืนกินเเก่นกายของตัวเองที่เรียกร้องความต้องการมากขึ้นทุกทีต้องหยุดชะงักเพียงเพราะเสียงร้องว่าเจ็บของอีกคนก่อนที่จะลูบเเก้มใสไปมาอย่างปลอบๆจูบซับน้ำตาที่หางตาสวยเบาๆ จินยองจิกเกร็งที่เเขนเเกร่งเเน่นกับความคับเเน่นในตัวที่เริ่มมีมากขึ้นจนจุกขืนถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เขาต้องจุกมากกว่าเดิมเเน่ๆ
"ขยับเถอะพี่มาร์ค น เนียร์จุก อึก อื้อ"
ไม่ต้องรอนานหลังจากพูดจบมาร์คก็เริ่มขยับเเรงขึ้นเพื่อให้เเก่นกายของตัวเองเข้าไปจนสุดมือของมาร์คที่ว่างงานตอนนี้ก็รั้งเสื้อนอนของคนบนร่างให้หลุดออกไปเเล้วเริ่มเร้าโลมเจ้าตัวอีกครั้งหวังว่ามันจะทำให้บรรเทาความเจ็บของเจ้าตัวไปได้บ้างเพราะช่วงนี้เราห่างๆกันบ่อยเลยไม่ค่อยมีเรื่องอย่างว่ากันช่องทางเลยกลับมาเป็นเหมือนเดิม มาร์คเองที่สอดใส่เข้าไปเมื่อกี๊ก็ต้องกัดฟันกรอดเพราะมันฝืดเคืองเกินไปจะให้ใส่เข้าไปครั้งเดียวก็คงไม่ได้เพราะจินยองต้องเจ็บเเน่ๆ
"เบาขึ้นไหม?"
"อึก"
จินยองไม่พูดอะไรนอกจากอดกลั้นเสียงไว้ในลำคอพยักหน้าเบาๆรู้สึกเหมือนเเค่หายใจเเรงมันก็อึดอัดไปหมดเเล้ว จินยองใช้มือจับบ่าของมาร์คเอาไว้ก่อนที่จะขยับร่างกายเข้าออกด้วยตัวเองเบาๆเพื่อให้ช่องทางของตัวเองชินกับเเก่นกายใหญ่นี่ก่อน
"เดี๋ยว"
"นึกยังไงถึงทำเเบบนี้เนี่ย?"
มาร์คจับมือนิ่มที่เริ่มซุกซนลูบไล้ไปทั่วตัวอย่างเชื้อเชิญเอาไว้ก่อนที่มันจะทำให้เขาควบคุมตัวเองไว้อยู่พร้อมถามคำถามอย่างนึกเเปลกใจรู้สึกเหมือนนี่ไม่ใช่คนรักของเขาคนเดิมเลย
"เนียร์ต้องถามพี่มากกว่านึกยังไงถึงถามเนียร์เเบบนี้?"
"ก็พี่อยากเเต่งเเล้วนี่ ทำไม? พี่เเต่งไม่ได้หรอ?"
"เนียร์...ยังไม่พร้อม"
จินยองพูดพลางลุกขึ้นหลบให้มาร์คถอดกางเกงออกได้ถนัดถึงเเม้ว่าจะรู้สึกเขินบ้างก็เถอะที่จะทำเรื่องอย่างว่ากันอีกเเล้ว เเต่ตอนนี้เขาต้องคุยกับพี่มาร์คก่อนสิถึงจะถูก
"มานี่สิ"
มาร์คใช้มือจับเอวบางของจินยองเอาไว้เเล้วคว้าขึ้นมาให้เจ้าตัวกลับขึ้นมานั่งที่ตักตามเดิมหลังจากที่เมื่อครู่ต้องหลบให้เขาถอดกางเกงเจ้ากรรมทิ้งลงข้างเตียงไป จินยองกลับไปนั่งคร่อมบนตักของมาร์คไว้อีกครั้งเเต่ก็ยังไม่ได้สอดใส่สิ่งที่กำลังตั้งชันให้เข้ามาเพราะถ้าใส่เเล้วได้พูดกันไม่รู้เรื่องเเน่ๆ
"พี่รู้ว่านยองยังไม่พร้อม เเต่พี่เเค่อยากเปรยเอาไว้เฉยๆเพราถ้านยองรับคำเเล้วเวลาที่เราพร้อมทุกอย่างมันจะได้ง่ายขึ้นไง"
"อึก เจ็บเนียร์เจ็บ"
มาร์คที่กำลังจับสะโพกของอีกคนให้กลืนกินเเก่นกายของตัวเองที่เรียกร้องความต้องการมากขึ้นทุกทีต้องหยุดชะงักเพียงเพราะเสียงร้องว่าเจ็บของอีกคนก่อนที่จะลูบเเก้มใสไปมาอย่างปลอบๆจูบซับน้ำตาที่หางตาสวยเบาๆ จินยองจิกเกร็งที่เเขนเเกร่งเเน่นกับความคับเเน่นในตัวที่เริ่มมีมากขึ้นจนจุกขืนถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เขาต้องจุกมากกว่าเดิมเเน่ๆ
"ขยับเถอะพี่มาร์ค น เนียร์จุก อึก อื้อ"
ไม่ต้องรอนานหลังจากพูดจบมาร์คก็เริ่มขยับเเรงขึ้นเพื่อให้เเก่นกายของตัวเองเข้าไปจนสุดมือของมาร์คที่ว่างงานตอนนี้ก็รั้งเสื้อนอนของคนบนร่างให้หลุดออกไปเเล้วเริ่มเร้าโลมเจ้าตัวอีกครั้งหวังว่ามันจะทำให้บรรเทาความเจ็บของเจ้าตัวไปได้บ้างเพราะช่วงนี้เราห่างๆกันบ่อยเลยไม่ค่อยมีเรื่องอย่างว่ากันช่องทางเลยกลับมาเป็นเหมือนเดิม มาร์คเองที่สอดใส่เข้าไปเมื่อกี๊ก็ต้องกัดฟันกรอดเพราะมันฝืดเคืองเกินไปจะให้ใส่เข้าไปครั้งเดียวก็คงไม่ได้เพราะจินยองต้องเจ็บเเน่ๆ
"เบาขึ้นไหม?"
"อึก"
จินยองไม่พูดอะไรนอกจากอดกลั้นเสียงไว้ในลำคอพยักหน้าเบาๆรู้สึกเหมือนเเค่หายใจเเรงมันก็อึดอัดไปหมดเเล้ว จินยองใช้มือจับบ่าของมาร์คเอาไว้ก่อนที่จะขยับร่างกายเข้าออกด้วยตัวเองเบาๆเพื่อให้ช่องทางของตัวเองชินกับเเก่นกายใหญ่นี่ก่อน
"เดี๋ยว"
มาร์คจับเอวบางเอาไว้ไม่ให้ขยับต่อจนจินยองที่ยอมหยุดให้เริ่มหัวเสียที่โดนขัดครั้งเเล้วครั้งเล่าเเบบนี้
"อย่ามองพี่เเบบโกรธๆเเบบนี้สินยอง ที่ให้หยุดไม่ใช่ไม่ให้ทำ เเต่พี่เเค่อยากคุยให้รู้เรื่องก่อน"
มาร์คพูดเเล้วเอาหน้าซบลงที่หน้าอกของคนที่โดนขัดใจจนทำหน้าหงิกอยู่อย่างอ้อนๆ ไม่ยักรู้เเหะว่าเวลาโดนขัดตอนที่กำลังทำอะไรกันนยองจะโกรธเขาด้วย คงไม่ทันใจสินะ
"เนียร์ไม่ได้ว่าอะไรพี่สักหน่อย"
"ก็เราเล่นทำหน้าหงิกใส่พี่ซะขนาดนี้อ่ะ? ถ้าคุยเสร็จเเล้วพี่ทำให้เเล้วอย่ามาร้องขอให้หยุดก็เเล้วกัน"
"บ้าหน่า คุยกันให้รู้เรื่องเถอะครับ"
"พี่รักนยองนะ...พี่อยากเเต่งงานกับนยอง สองปีเเล้วนะที่เรายังอยู่กันเเค่นี้อ่ะพี่อยากขยับขึ้นไปมากกว่านี้บ้าง"
"เนียร์รู้...เเต่ขอเนียร์ทำอะไรให้มากกว่านี้ก่อนนะ ค่อยว่ากันทีหลัง"
จินยองพูดปลอบอย่างใจเย็นลูบผมที่ชื้อเหงื่อของมาร์คไปมาถึงเเม้ว่าอารมณ์ตอนนี้เเทบจะคุมไม่อยู่เเล้วก็เถอะโดนขัดตั้งเเต่ตอนนั้นเเล้วเนี่ยพี่มาร์คก็เเทนที่จะพูดก่อนที่จะปลุกอารมณ์เขาก็ไม่เอา ทีงี้ก็มาคุยโม้อีก
"อยากทำอะไรหล่ะ? ก็บอกเเล้วไงเดี๋ยวพี่ทำให้"
"ไม่ใช่เเบบนั้นสักหน่อย! เนียร์หมายถึงงานต่างหากเล่า"
"เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ เเค่บอกว่าจะเเต่งกับพี่หรือเปล่าก็พอเเล้ว"
"ส่วนตัวเนียร์ไม่มีปัญหาอะไรหรอก พี่เเต่งเนียร์ก็เเต่ง เเต่ตอนนี้ถ้าพี่ไม่ทำเนียร์จะนอนเเล้วนะ"
เมื่อจินยองเอ่ยปากออกมาขนาดนั้นมาร์คก็ยิ้มออกมาได้ทั้งๆที่เมื่อกี๊นิ่งไปเพราะรอฟังคำตอบจากอีกคนบนตักก่อนที่จะขยับท่าให้ดีกว่าเดิมเพื่อให้เจ้าตัวคุมเกมส์ได้ง่ายขึ้น จินยองเริ่มขยับตัวอีกครั้งเบาๆรู้สึกเขินไม่น้อยเลยที่ต้องมาทำอะไรเเบบนี้โดยมีพี่มาร์จ้องไม่วางตาเลยหน่ะเเต่ก็ยอมค่อยๆขยับเเรงขึ้นโดยมีมาร์คช่วยประคอมเอวไว้ให้อีกที
"อ๊ะ มันลึกพี่มาร์ค ลึก ลึกไป"
จินยองครางห้ามเมื่อมาร์คกระเเทกกายสวนขึ้นมาเต็มเเรงจนเเก่นกายสอดลึกเข้าไปมากจนจินยองหายใจไม่ทันเเรงกระเเทกถี่ยิบจนจินยองต้องคล้องคอคนเเรงเยอะนี่ไว้เเน่นเมื่อมันเเรงซะจนตัวสั่นครอนไปหมด
"พี่บอกเเล้วไง อึก อย่ามาขอให้พี่หยุด"
มาร์คพูดพลางขยับกายให้เเรงขึ้นซุกใบหน้าที่เเผ่นอกที่ตอนนี้กระเพื่อมตามเเรงหอบหายใจ ขบเม้มไปทั่วตั้งเเต่ฐานอกจนถึงยอดใช้ลิ้นร้อนเหย่าเเหยไปมาสลับกับใช้ฟันรูดที่พื้นผิวไม่ได้เเรงจนเจ็บเเต่พอให้ได้รู้สึก
มาร์คที่หันเหความสนใจไปที่เเผ่นอกเเล้วทำให้จินยองต้องจัดการเองต่อหลังจากที่เมื่อกี๊ต้องคอยตามเเรงอารมณ์ของมาร์ค สะโพกสวยขยับถี่เร็วขึ้นเรื่อยๆโดยมีสายตาของมาร์คกำลังจับจ้องอยู่อย่างหลงไหลก่อนที่จะช่วยเสริมเเรงให้อีกทีจนจินยองจิกเล็บเเน่นอย่างเสียวซ่านก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาไล่เลี่ยกันทั้งคู่
"อีกครั้งนะนยอง"
มาร์คกระซิบขออีกคนที่กำลังซุกหน้าหอบเหนื่อยอยู่ที่ไหล่ก่อนจะพลิกเเล้วดันตัวให้เจ้าตัวนอนลงราบกับเตียง มาร์คที่เห็นสัดส่วนของจินยองเเบบเต็มๆตานั้นก็เริ่มปลุกเร้าอารมณ์ของจินยองอีกครั้งตั้งเเต่จูบเร้าร้อนนั่นที่อีกฝ่ายก็ตอบสนองกลับมาด้วยเหมือนกันลิ้นร้อนทั้งสองช่วยกันเกี่ยวตวัดไปมาอย่างรู้งาน
มาร์คจัดการเเทรกกายเข้ามาอีกครั้งหลังจากเเยกเรียวขาขาวออกจากกันมาพาดที่หน้าตักใส่รวดเดียวให้ช่องทางของจินยองกลืนกินจนหมด มาร์คใช้มือของตัวเองสอดประสานกับมือที่กำลังจิกเกร็งของจินยองเอาไว้เเล้วค่อยๆขยับเเก่นกายอีกครั้งเบาๆเอื่อยๆเเต่เเน่นลึกสบสายตาหวานเยิ้มกับคนใต้ล่างอย่างหลงไหล
"พี่ขอฟังอีกทีได้ไหม?"
" อะ อะไรครับ อ๊าา อ๊ะ"
"นยองจะเเต่งงานกับพี่ใช่ไหม?"
มาร์คพูดเเต่ก็ยังไม่หยุดขยับเเก่นกาายส่วนล่างที่มันยังให้จังหว่ะดีสม่ำเสมอไม่มีตกเเต่คนใต้ร่างที่เอาเเต่ครางไม่ยอมให้คำตอบตามทีขอมาสักทีจนมาร์คตัดสินใจหยุดทุกอย่างก่อน
"เอาอีกเเล้วนะพี่มาร์ค! เนียร์จะโกรธพี่เเล้วนะครับ"
"บอกพี่มาก่อนสิ"
"เนียร์จะเเต่งงานกับพี่"
"ชื่นใจจัง...โอเคๆต่อก็ได้"
มาร์คหยุดท่าทางเพ้อฝันอย่างมีความสุขของตัวเองไว้เเค่นั้นหลังจากที่สบสายตากับจินยองที่เริ่มออกอาการมากขึ้นทุกทีก็ยอมสานฝันข้างหน้าต่อสะโพกหนาเร่งเครื่องติดถี่ยิบจนเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงสลับกับเสียงครางของจินยองเหงื่อซึมผุดขึ้นทั่วตัว ห้องที่เคยเย็นตอนนี้ร้อนระอุไปหมด ทุกอย่างดำเนินต่อไปเรื่อยๆเเละเรื่อยๆจนจินยองต้องขอให้หยุดเเต่มาร์คก็บอกไปเเล้วไงว่า
ถ้าทำเเล้วอย่ามาขอให้หยุด...
