Spouse/คู่ชีวิต NC.cut (03.เจอกัน)

เสียงบดจูบยังคงดังอย่างต่อเนื่องเร่าร้อนนุ่มนวลเเละลุกล้ำเเขนของจินยองที่จับเสื้อของมาร์คอยู่ก็เลื่อนไปคล้องคอไว้ตอนนี้จินยองหลงกลลวงของสามีเข้าให้เเล้วเเต่ตอนนี้เขาก็หยุดตัวเองไม่ได้เหมือนกันเลยปล่อยเลยตามเลย

"จินยองพี่อยากมีเจ้าตัวเล็ก"

มาร์คผละออกจจากกลีบปากสวยเงยหน้าขึ้นมามองภรรยาที่ตอนนี้หน้าเเดงไปหมดเพราะความเขินอายถึงเเม้จะไม่ใช่ครั้งเเรกเเต่เขินยังไงมันก็เขินนั่นเเหละหน่า

"อื้อพี่มาร์คบอกเนียร์เเล้ว"

จินยองตอบเเต่ก็ไม่กล้าสบตาสามีความน่ารักของจินยองทำให้มาร์คอดใจไม่ไหวก้มลงประกบปากเเรงๆอีกครั้งดูดจนมันเเดงเถือกไปหมด

"มาทำให้เจ้าตัวเล็กเกิดกันนะ"

"เเต่เราเพิ่ง..."

อื้อ

มาร์คไม่อยากให้ภรรยาพูดอะไรขัดหูเขาอีกเลยจัดการปิดปากสวยนั่นอีกครั้งคราวนี้หนักเเน่นเเละรุนเเรงเพื่อย้ำให้รู้ว่าเขาจริงจังเเค่ไหนผลัดกันจูบไปมาจนคนใต้ร่างทนไม่ไหวเบือนหน้าหนีเพราะออกซิเจนหมดเเล้วเเต่ได้พักเเค่ชั่วอึดใจคุณสามีก็เขยิบเข้ามาใกล้มากกว่าเก่าเเล้วประกบจูบเขาอีกครั้งคราวนี้เป็นนุ่มนวลเเต่ให้ความรู้สึกหวาบหวามอย่งบอกไม่ถูก 

พี่มาร์คจะเเกล้งปั่นหัวเขาเล่นสินะ

จินยองทนปล่อยให้สามีเเกล้งไม่ไหวเลยผลักให้สามีลงไปนอนอยู่ใต้ร่างบ้าง
ปกติจินยองไม่เคยรุกเขาไวขนาดนี้เลยนะนู่นต้องรอให้เสร็จไปรอบนึงก่อนเหอะร่างสูงก็ได้เเต่คิดเเล้วหันมาสนใจร่างระหงส์ที่ทับตัวเขาอยู่มือหน้าจันเอวบางเคล้นคลึงไปมาอย่างสนุกมือจินยองไม่ใช่คนอ้วนเเล้วก็ไม่ใช่คนผอมเพรียวในเวลาเดียวกันทำให้จับตรงไหนมันก็นิ่มเเล้วก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด

"พี่มาร์คเเน่ใจหรอว่าจะมีเเกตอนนี้หน่ะใน..."

อื้อ

มาร์คจับท้ายทอยภรรยาให้โน้มเข้ามาหาเเล้วจัดการปิดปากอีกเช่นเคยเขาไม่ชอบคนที่คอยขัดเขานะอยากมีก็คืออยากสิไม่เข้าใจหรือไง

"พี่อยากมีพี่พร้อมเเล้วพี่รู้มาตลอดนั่นเเหละว่านยองก็อยากมีเหมือนกัน ใช่ไหม?"

มาร์คมองตาเเล้วจูบเเก้มภรรยาเบาๆเมื่อตนเองรู้ทันภรรยามาตลอดว่าคิดอะไรอยู่ตอนที่เขาถามว่าอยากมีลูกไหมเมื่อตอนที่เราคบกันจินยองก็มักจะตอบว่า ไม่รู้สิ เเต่ในเเววตา เขารู้ว่าจินยองอยากมีเหมือนกันเเต่ไม่กล้าพูด จินยองรักเด็กชอบอยู่กับเด็กจะตายเเล้วการมีลูกของตัวเองจินยองไม่ปฏิเสธหรอก

"อื้อเนียร์ก็อยากมีเหมือนกัน"

ภรรยาก้มลงนอนราบบนตัวของมาร์คซุกหน้าลงกับอกหน้าอย่างออดอ้อนถึงเขาจะอยากมีเเค่ไหนเเต่การที่มีอะไรกับพี่มาร์คมันไม่ใช่เรื่องสนุกซะทีเดียวนะเพราะพี่มาร์คหน่ะเริ่มเกมส์ทีไรก็หลุดกลับมายากทุกทีตะวันย่ำรุ่งนั้นเเหละถึงจะสะใจพี่เค้าหล่ะ

"งั้นจะรออะไรหล่ะก็จัดเลยสิ"

จินยองมีท่าทีขัดขืนเเต่ก็ถูกมาร์คระดมจูบอย่างเอาเเต่ใจจนต้องยอมเเพ้ทุกทีสินะ มาร์คดันให้ภรรยานอนราบไปกับเตียงก้มลงมองหน้าพูดกับภรรยา

"เอาลูกชายหรือลูกสาวดีน้าาาาา"

มาร์คถามภรรยาอย่างกวนๆเเกล้งหยอกเล่นไปอย่างงั้นเเหละเพราะเค้ารู้จินยองขี้อายเกินไปที่จะตอบเรื่องเเบบนี้หน่ะ

"ม ไม่รู้สิครับ"

"งั้นเอาลูกเเฝดเลยเเล้วกัน เจ็บทีเดียวเนาะ"

"ก็ดีนะครับเเต่พี่มาร์คคงไม่เก่งขนาดที่ได้ตามใจสั่งหรอก"

เมื่อเห็นผู้เป็นสามีเเกล้งตัวเองเเบบนี้จินยองก็เลยเเกล้งล้อกลับบ้างมาร์คมีสีหน้าเซ็งทันทีที่ถูกเย้ยเเบบนี้

"ลองดูไม่หล่ะเอาให้เลี้ยงกันไม่หวัดไม่ไหวหัวปีท้ายปีเลยเเล้วกัน"

"พี่มาร์คเเค่ล้อ อ๊ะ อย่ากัดสิมันเจ็บนะ"

จิยองดุสามีเมื่อโดนกัดที่ซอกคอเต็มๆเเต่ไม่เเรงมากพอเเค่สะดุ้งเเต่ถึงยังไงมันก็เจ็บอยู่ดีนั่นเเหละ

"ยังไม่เริ่มเลยนะร้องเเล้วหรอ?"

มาร์คถามภรรยาอย่างกวนๆคราวนี้จินยองไม่ตอบโต้เเต่เมินหน้าหนี มาร์คเห็นซอกคอขาวหอมที่เพิ่งอาบน้ำมาจนกลิ่นครีมยั่วอารมณ์ลอยเข้าจมูกเเบบนี้เลยโน้มตัวเข้าไปสูดดมความหอมให้ชื่นใจเต็มๆปอดอีกสักครั้งเริ่มโลมเลียคอขาวสวยไปมา จินยองจากที่เเกล้งเป็นเฉยเมยตอนนี้บิดเร้าไปมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อโดนความเสียวที่สามีเป็นคนป้อนให้อย่างที่เคย

มือของมาร์คที่เคยค่อมเตียงเอาไว้เลื้อนขึ้นมาถลกสายเสื้อคลุมของภรรยาให้หลุดออกเเต่ก็ต้องขัดใจเมื่อเจอกับเสื้อนอนที่ภรรยาชอบใส่ซ้อนอยู่ข้างในร่างสูงเริ่มอดกลั้นอารมณ์ไม่ไหวปลดกระดุมเสื้อออกอย่างไวจนจินยองตกใจที่เสื้อเขาหลุดออกไปเเล้ว 

เนื้อเนียนสวยอมชมพูน่ากัดเเละลิ้มลองเผยให้เห็นเป็นประจักตามาร์คก็ไม่รอช้าก้มลงไปดูดเม้มจนขึ้นสีเลื่อนหน้าขึ้นมาที่ยอดอกเเข็งชูชันยัยยวนตรงหน้าใช้ริมฝีปากครอบครองเอาไว้ลิ้นที่ทำงานได้เป็นอย่างดีเลียระรัวจนคนใต้ร่างบิดกายเร้าไปมา

เมื่อตัวเองเล่นกับหน้าอกของภรรยาสลับไปมาสองข้างจนพอใจเเล้วก็เลื่อนขึ้นมาประกบจูบภรรยาอีกครั้งทั้งคู่เเลกจูบอันเร่าร้อนให้กันไปมาจนน้ำลายไหลหยดออกมาจากปากร่างสูงจัดการก้มลงไปเลาะเล็มเก็บส่วนที่เป็นน้ำลายลงไปดูดเม็มจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ ปากของคนใต้ร่างตอนนี้บวมเจ่อไปหมดจากริมฝีปากที่ถูกบดขยี้ 

จากนั้นมาร์คก็เปลี่ยนมาสนใจที่ซอกคอขาวหอมอีกครั้งดูดเม้มเเรง บ้างเบาบ้างจนเกิดรอยจ้ำเเดงไปทั่วมือจากที่เคล้นคลึงสะโพกอยู่ไล่ลงไปด้านล่างลูบจุดศูนย์กลางของภรรยาที่เริ่มตื่นตัวอย่างเเผ่วเบาปากก็ยังไม่สะจากคอขาวทำให้ร่างบางเสียวขึ้นเป็นทวีคุณ

ร่างสูงเริ่มปลดเปลื่องเสื้อผ้าส่วนล่างของร่างบางออกอย่างช้าๆเเก่นกายเล็กชูชันอยู่ตรงหน้าร่างสูงเลื่อนริมฝีปากลงมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ยอดอกอีกครั้งดูดเม้มจากฐานนมไล่มาจนถึงจุดยอดอกมือก็ปลนเปลอให้ภรรยาไม่ขาดชักนำเเก่นกายไปมาจากเชื่องช้าเป็นไวตามอารมณ์ของร่างบางที่ประทุขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางเกร็งกระตุกส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้สามีด้วยอารมณ์ที่ยังประทุไม่จบ

มาร์คละมือออกจาเเก่นกายเล็กเเล้วเริ่มจัดการเสื้อผ้าของตัวเองบ้างจนตอนนี้ทั้งคู่เปลือยเปล่าไปหมดมาร์คเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงเพราะเขารู้ว่าจินยองขี้อายถ้าไม่ปิดเดี๋ยวก็คงเขินไม่กล้าทำอะไรกันพอดี

"นยองจัดการให้พี่หน่อยสิ"

มาร์คนั่งลงดันตัวภรรยาให้ลุกขึ้นจัดท่าทางให้พอดีตอนนี้มาร์คนั่งอยู่บนเตียงโดยหว่างขามีภรรยานั่งคุกเข่าอยู่ด้านล่าง จินยองจัดการรูดเเกนกายไปมาอย่างเบามือเเต่ร่างสูงไม่ได้ต้องการเเบบนั้นหน่ะสิมาร์คเเกะมือของภรรยาออกจากลูกชายของตัวเองเเล้วเขยิบตัวเข้าไปไกล้ใบหน้าของภรรยา จินยองรู้ว่ามาร์คต้องการอะไรเลยใช้ริ้นเล็กเเตะลงไปบนเเก่นกายเบาๆลากผ่านช้าๆเล่นเอามาร์คจิกผ้าปูที่นอนด้วยความเสียวอย่างช่วยไม่ได้ตอนนี้ร่างบางเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นดูดเม้มอย่างสนุกปากเพื่อเป็นการเอาคืนที่เเกล้งเขาก่อนหน้านี้

มาร์คที่ใกล้ประตูสวรรค์เข้าเต็มที่โยกสะโพกกระเเทกใส่ปากของภรรยาสองสามครั้งเเล้วปลดปล่อออกมาบ้าง มาร์คเริ่มเปลี่ยนท่าทางจับสะโพกของภรรยาที่ตอนนี้เเดงจ้ำไปหมดจากเเรงบีบเคล้นของเขาให้มาคล่อมอยู่บนตักเเละเริ่มซุกหน้าที่ซอกคอหอมอีกครั้งเพื่อเป็นการเล้าโลมร่างบางไม่ให้ตกใจ นิวมือที่เริ่มสอดใส่เข้ามาเรื่อยๆทำให้จินยองต้องจิกเล็บละบายความเสียวลงบนไหล่สามีอย่างช่วยไม่ได้เเต่ความน่ารักของจินยองก็ยังไม่ยอมหมดง่ายๆเพราะตอนนี้สีหน้าเจ้าตัวเเดงก่ำจากการเกร็งไปหมดเเต่ก็อดกลั้นไม่ลงเล็บใส่สามีเเรงเพราะกลัวสามีจะเจ็บ

"นยองอ่าาาจิกไหล่พี่เเรงๆก็ได้พี่ไม่เจ็บหรอก"

เมื่อมาร์คเห็นภรรยาเริ่มผล่อนคลายเเล้วเลยจัดการจับเเก่นกายจ่อที่ปากทางรักค่อยสอดใส่ช้าเเต่ด้วยความคับเเน่นเกินไปเลยทำให้เขาต้องจำใจกระเเทกเข้าไปอย่างเเรงจนจินยองผวากอดคอเอาไว้เเน่นจัดริมฝีปากไม่ให้เผยอเสียงน่าเกลียดออกมาเเต่สำหรับมาร์คไม่ครางมันก็ไม่สนุกหน่ะสิเขาเลยเริ่มเกมส์โดยการโยสะโพกไปมาอย่างช้าๆให้ร่างบางคุ้นชินเเต่นี่มันเป็นการทำให้ร่างบางเสียวเพิ่มเป็นทวีคูณเพราะมันโดนจุดกระสั่นของเขาหน่ะสิ

"พี่มาร์ค อ๊ะ อย่าเเกล้ง อื้อ เนียร์สิ"

ร่างสูงมองยิ้มๆไม่ตอบกลับไปเเต่โยกสะโพกให้เเรงขึ้นตามอารมณ์ที่ประทุขึ้นเรื่อยๆสะโพกก็ทำงานปากก็จัดการดูดดึงยอดอกของภรรยาอย่างสนุกปาก ร่างสูงเร่งความเร็วขึ้นอีกเมื่อใกล้ถึงฝั่งเต็มที

ร่างสูงเกร็งกระตุกฉีกน้ำรักใส่ช่องทางจนล้นออกมาด้านนอกร่างบางบนตัวเขาหอบเอาออกซิเจนเข้าปอดอย่างไวเพราะเมื่อกี้มันจุกจนเขาหายใจไม่ทัน

"นยองน่าาาาขออีกรอบนะ"

ร่างบางเหนื่อยจนไม่รู้จะตอบยะงไงเเล้วเลยปล่อยให้สามีทำตามใจเห็นอีกรอบๆทีไรก็ยัยย่ามรุ่งทุกทีสินะ

มาร์คผลิกตัวให้ร่างบางอยู่ใต้ร่างถอนเเก่นกายที่เปรอะไปด้วยน้ำรักของตัวเองออกมาจัดการให้ร่างบางหนุนหมอนดีเเล้วตัวเองก็คว้าหมอนอีกใบมาด้วยเช่นกันเอามารองสะโพกของภรรยาจนตอนนี้ช่องสีเเดงเด่นชี้ชวนสยตาเขาเเล้วตอนนี้

"อ๊ะ อื้อ พี่มาร์คมันจุกนะ"

เมื่อจัดการท่าทางเสร็จมาร์คเริ่มดันเเก่นกายเข้าไปอีกครั้งเเต่ครั้งนี้ลึกกว่าครั้งเเรกทำให้คนใต้ร่างที่รับสัมผัสจุกอย่างช่วยไม่ได้

"บ เบาหน่อยพี่มาร์ค อึก ลึกไปเเล้วนะ"

ร่างบางใช้เเรงอันน้อยนิดตีไปที่เเขนของสามีพลางพูดอย่างดุๆเมื่อสามีเล่นกระเเทกสะโพกใส่เขาไม่ยั้ยเเล้วมันก็ลุกกว่าเดิมด้วยเนี่ย

ร่างสูงไม่ฟังคำทักท้วงของภรรยาจัดการโหมสะโพกใส่ทั้งเเรงเเละเร็วขึ้นเรื่อยๆเสียงครางเเละเสียงเเรงกระเเทกดังระงมไปทั่วทั้งห้อง มือที่เคล้นคลึงสะโพกเลื่อนไปจับเเก่นกายเล็กที่หัวปริ่มน้ำอีกครั้งชักรูดตามจังหวะเเรงกระเเทกไปมาจนคนใต้ร่างเกร็.กระตุกปล่อยน้ำรักออกมาเช่นกันกับมาร์คที่ตอนนี้ใกล้เเล้วเหมือนกันจึงกระเเเทกสะโพกเเรงๆอีกสองสามครั้งเเละเกร็งกระตุกตามร่างบางมาติดฉีดน้ำรักออกมาเปรอะเปลื้อนใหลย้อนอกมา มาร์คก้มลงจูบปากภรรยาเเรงๆอีกทีเเล้วก้มหน้าซุกกับหน้าอกที่กระเพื่อมามจังหวะหายใจตอนนี้เเก่นกายที่ังไม่ได้เอาออกเเข็งตัวขึ้นอีกครั้งเพราะการตอดรักจากช่องทาง

"อีกเเล้วหรอพี่มาร์คเนียร์เหนื่อยเเล้วอ่าาาา"

คนใต้ร่างเมื่อรับรู้ชะตากรรมก็ทำการออดอ้อนสามีด้วยความหวังอันน้อยนิดว่าพี่มาร์คจะหยุดเเค่สองรอบนี้เเต่ก็ไม่เลยเพราะเเรงกระเเทกใส่สะโพกเน้นๆมันตอบเเทนคำพูด

"อีกครั้งนะ"

จินยองก็ไม่มีเเรงจะขัดขืนไม่รู้จะห้ามยังไงเหมือนกันในเมื่อมันเป็นความต้องการของพี่มาร์คเลยปล่อยเลยตามเลยไป

บทรักในรอบสองอาทิตย์นี้ยังคงดำเนินต่อไปอีกนานถือสะว่าเป็นการเก็บต้นทบดอกเลยเเล้วกัน มาร์คจัดการพิชิตรผลิตลูกหลานตระกูลต้วนจนย่ำรุ่งเหมือนทุกทีเหนื่อยหอบจนสลบตามกันไป


กลับไปที่เด็กดี http://writer.dek-d.com/Lannaxkon/story/view.php?id=1371050

Hoops Basketball NC.cut

  


ฮันบินอุ้มโซมีจากลิฟท์เข้ามาในห้องชุดของตัวเองด้วยความรีบร้อนกับอารมณ์ความต้องการที่พุ่งตัวสูงนี่ไม่ใช่ครั้งเเรกทั้งของเขาเเละของเธอทำให้ไม่มีความเขินอายใดๆ

โซมีรู้งานจับคีการ์ดรูดเข้าห้องของฮันบินเธอมีคีการ์ดของเขาเพราะอ้างว่ามีอะไรจะได้เข้ามาได้

"อื้อ ฮันบิน อ๊ะ"

โซมีร้องครางอื้ออึงด้วยความเสียวกระสั่นบิดเร้าร่างกายเมื่อถูกร่างสูงดูดเม้มทีลำคอขาวจากนุ่มนวนเปลี่ยนเป็นรุนเเรงเเละเร่าร้อนฝากร้อยรักไปทั่วจากคอขาวเริ่มไล่ขึ้นมาที่ปากบางเเดงสวยที่เเต้มลิปสติกมาเเล้วทำให้จูบนี้มีตัวช่วยที่ทำให้หวานยิ่งขึ้นจากจูบภายนอกเริ่มลุกล้ำเข้ามาเรียวลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดสู้กันไปมามือของร่างสูงทำงานได้ดีบีบเค้นเนื้อตัวไปทั้วเเละเริ่มขัดไจเมื่อมีชุกเดรสรัดรูปมากั้นผิวเนื้อเนียนสวยไว้

"หันหลังมาสิเดี๋ยวฮันบินถอดให้"

โซมีพยักหน้าเป็นอันรู้กันเเล้วหันเเผ่นหลังขาวเนียนไปให้เนื้อเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากชุดเดรสอยู่เเล้วถูกริมฝีปากหยักหน้าประทับตราดูดเม้นไปทั้วหญิงสาวเอียงคอไปมามือที่ลูบเค้นเรื่มปลดเปลืองชุดของหญิงสาวออกไปให้พ้นจากสายตาอย่างไม่ใยดีเสื้อบลาด้านในก็เช่นกัน

"ขอนะ"

ฮันบินไม่รอให้โซมีพูดอะไรต่อก้มลงไปจูบปากไล่ลงมาที่คอระหงส์อีกครั้งดูดเม้มจนพอใจเเละเริ่มก้มต่ำมาที่เเผ่นอกนูนสวยชูชันสู้สายตาของเขาฮันบินกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่อยู่เเละเริ่มบดจูบลงบนยอดดอกปล่อยอารมณ์ที่ประทุออกมา

"เดี๋ยวก่อนสิ อ๊ะ ไปที่เตียงเถอะ"

"เอาสิ"

บทสนทนามีเเค่นั้นฮันบินก็อุ้มโซมีขึ้นเข้าไปที่นอนวางโซมีอย่างเบามือบนเตียงสีดำคิงไซร์ส่วนฮันบินก็ปลดกระคุมเสื้อของตัวเองออกบ้างเเละเริ่มสาวต่อสิ่งที่ค้างคาเมื่อครู่

"อื้อ อ๊ะ"

เสียงครางกระเส่าดังไม่หยุดต่างฝ่ายต่างมอบความสุขให้กันโดยไม่คิดจะจบ

"ถุงยางหล่ะ"

โซมีรองห้ามเมื่อฮันบินจะเตรียมนำลูกชายสอดใส่ช่องทางรักของเธอเเต่เป็นเเฟนยังไงรักกันมากขนาดไหนก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

"ใส่ให้หน่อยสิ"

ฮันบินยิ้มกริ่มมองโซมีที่ตอนนี้หน้าเเดงระเรื่อ...น่ารักทุกครั้งที่ฮันบินกับโซมีมีอะไรกันฮันบินรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเเต่ใช่ว่าเขาจะเปิดใจให้โซมีเพราะเขายังยืนยังว่าคบเพราะผลประโยนช์หลายครั้งที่เขาหวั่นไหวเเต่ยังไงก็ต้องบอกตัวเองว่าเเค่ผลประโยชน์

โซมีหยิบถุงยางอนามัยในลิ้นชักข้างเตียงของฮันบินออกมาเเล้วสวนใส่ให้อย่างเบามือจริงๆมันค้อนข้างใส่ยากนะเพราะขนาดมัน...

"ทำให้หน่อยสิ"

โซมีมองฮันบินด้ยท่าทางไม่เข้าใจเพราะปกติไม่ใช่เเบบนี้เเต่ก็จำยอมต่อสายตาอ้อนวอนขอร้องที่ฮันบินส่งมาให้

"อื้อ เจ็บ"

เมื่อส่วนเเข็งขื่นของฮันบินเริ่มเข้าไปในช่องทางของโซมีได้นิดเดียวโซมีก็ร้องออกมาน้ำตาเล็ดฮันบินคิดในใจว่าคงจะเป็นเพราะโซมีเป็นนักกีฬาด้วยออกกำลังกายทุกวันช่องทางเลยเหมือนเดิมเเบบนี้เเต่มันก็เป็นเรื่องดีจริงๆในความคิดของเขา

"ค่อยๆนะฮันบินไม่มีตัวช่วย"

ฮันบินคลีงสะโพกมนด้วยความทะนุทะหนอมทั้งที่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไปเพราะอะไรกันเเน่ฮันบินเริ่มกดสะโพกของโซมีช้าๆให้ตอบรับส่วนเเข่งขื่นที่มีความต้องการเต็มที่เเล้ว

ส่วนเเข็งขื่นเริ่มลุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆจนมิดฮันบินส่งเสียงครางออกมาด้วยความพอใจเมื่องโดนตอดรัดเเน่นจากช่องทางของโซมี

"อื้อ จุกจัง"

เมื่อส่วนนั้นเข้าไปในช่องทางจนมิดอาการเเบบครั้งเเรกก็เริ่มเข้าเเล้ว

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวหายเเล้วนะ"

ฮันบินพูดเเล้วเริ่มเลาะเล็มริมฝีปาก ต้นคอไล่ลงมาจนถึงหน้าอกของโซมีปากก็ดูดเม้มมือก็เคล้นคลึงทำให้โซมีลืมความเจ็บเเละจุกขยับตัวได้บ้างตามสัญชาติญาณเพราะถ้าปล่อยค้างไว้มันจะจุกขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ"

โซมีร้องตกใจเมื่อตัวเองขยับกายได้เเค่สองสามครั้งฮันบินก็จับตัวเองอยู่ใต้กายเเล้วขยับเองบ้างจากช้าๆเนิบนาบไม่รีบเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆร่างของโซมีสั่นครอนไปหมดเตียงคิงไซร์เริ่มโยกตามไปด้วยจากเเรงเป็นจังหวะจากด้านบน

คนบนร่างก็ขยับตามอำเภอใจส่วนคนใต้ร่างก็เเทบจะขาดใจกับความลึกที่เธอต้องเเบกรับเอาไว้

"อื้อไกล้เเล้ว"

ฮันบินเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆเมื่อถึงจุดกระสั่น

"อ๊ะ ตรงนั้นอื้อ"

โซมีบิดกายเร้าอีกครั้งเมื่อฮันบินกระเเทกโดนจุดกระสั่นฮันบินก็ยิ่งได้ใจย้ำอยู่ที่เดินหลายครั้งจนเธอเเละฮันบินปลดปล่อยออกมาฮันบินอยากจะปลดปล่อยออกมาโดยไม่ต้องมีไอ้ถุงยางนี้กั้นบ้างมันจะรู้สึกดีเเค่ไหนนะ

ฮันบินทอดเเก่นกายออกมาเเล้วล้มตัวนอนข้างๆคว้าตัวโซมีเข้ามากอดซุกหน้าลงจูบที่ซองคอขาวในใจก็อยากจะต่อเเต่กลัวว่าพรุ่งนี้โซมีจะไปโรงเรียนไม่ไหวเอาหน่ะสิ

"นี่ฮันบิน"

"หืออะไรครับ?"

"คือ...เรื่องที่ทำให้ฮันบินโกรธมันเเค่เรื่องในธีมเองหรอ"

โซมียังไม่เเน่ใจดีนักเพราะส่วนหนึ่งในใจเธอก็รู้ว่าฮันบินไม่ชอบคนที่เซ้าซี้เละบางทีฮันบินอาจจะไม่ได้รู้สึกดีกับเธอด้วยซ้ำ

"เรื่องในธีมหน่ะ...นอนเถอะเดี๋ญวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวนะ"

ฮันบินยิ้มเเล้วหอมเเก้มโซมีไปฟอดใหญ่เเละหลับตาเอาหล้าซุกที่คอของโซมีเข้าสู่ห่วงนิทราไป



กลับไปอ่านที่เด็กดี(ต่อ)http://writer.dek-d.com/Lannaxkon/story/view.php?id=1362062